De nieuwe week is gestart. Opvallend zijn de Duitse groepen en enkelingen die binnen lopen. Gelukkig zijn we met twee gidsen die Duits spreken. Ook Nederlanders zijn van de partij. Op dinsdag hadden we twee Japanse groepen. Wat een mooie mensen. Ze waren uitgedost alsof ze naar een koninklijk feest gingen met stropdas en alles er omheen. Met een gitaar er bij liepen ze soms zingend door de tuin. Aan het graf hebben ze al zingend "de plek ingenomen" waardoor velen gewoon meededen in de lofprijzing. Ze zijn ook erg beleefd en buigen neer bij alles. Wat mooi om te zien. Later had ik een Duitse groep die ook al zingend door de tuin liep. Het was een frisse groep jongeren die me ook zegenend toegezongen hebben aan Golgotha. Wat aangenaam om met zulke groepen op te trekken. Wat had je verder nog: Indonesiërs, Amerikanen, Canadezen, Zweden, Nigerianen en ook .... mijn eerste Franse groep. Het waren Congolezen die in België wonen. De groep werd aangevuld met 3 Anglicaanse priesters uit Parijs. Gelukkig viel mijn "Frans" goed mee! Wat ik wel bijzonder vond was een toevallige ontmoeting met "Jozef". Deze oude man was altijd gids geweest in Israël. Zijn vader begon ooit aan de zijde van Thomas Cook (tegenwoordig een reisorganisatie). Hij startte een hotel en begeleidde 10-tallen jaren groepen doorheen Israël. Hij is een moslim... maar zegt hij ... hij houdt van Jezus en Maria. Zijn vrouw is 2 maanden geleden gestorven aan kanker. Ze ligt nu begraven boven onze tuin in het Islamitische kerkhof. Hijzelf kwam nu naar het graf van Jezus. Dat vindt hij, is bij ons. "Ik kom hier, om het graf van Jezus te kussen, want ik hou van hem!" Ik mocht hem bemoedigen en prijzen. Kom maar eens naar mijn hotel voor een kop koffie, zei hij nog. Ik weet jammer genoeg niet waar... jammer!

Geschreven door Omer-debora.op.reis