Die ochtend kwam ik bij de ingang en liep er toevallig Michael W. Smith tegen het lijf. Echt waar? Yep. Ik mocht hem even spreken en deelde met hem dat een voor mij erg bekend en dierbaar persoon tot bekering gekomen is in onze kerk. De trigger was een lied van hem: "Healing Rain". Na een moeilijke jeugd (games en wiet) besloot die persoon op een ochtend naar de kerk te gaan. We hadden daar lang voor gebeden. Wij zaten beneden in de kerk, hij op het balkon. Tijdens de lofprijzing dacht ik aan hem. Toen het lied weerklonk van "Healing Rain", begon ik te huilen en God zei me: "Ga naar boven, naar hem." Ik deed het en zag hem daar staan, lofprijzend en in diep verdriet. We omarmden elkaar al huilend. Toen deed de voorganger een uitnodiging en samen gingen we naar voren. Hij gaf zijn leven aan Jezus. Mooi toch? Michael vond het verhaal prachtig. Hij stond zelf te huilen en omarmde mij. Die avond mocht ik het nog eens vertellen aan zijn echtgenote Deborah, aan zijn manager en aan zijn reisleider. Rond 18:00 u leidde Michael een avonddienst met het Heilig Avondmaal. Abby, een studente die een tijdje bij ons als gids dient op vrije dagen, is een groot fan van Michael maar had nooit de gelegenheid met hem te spreken. Dat veranderde vandaag. Ze straalde. Wanneer Michael de tuin verliet, kocht hij nog een heleboel souvenirtjes in de shop. Daarbij groette hij Debora nog eens en drukte haar op het hart om onze goede bekende, je weet wel van hierboven, de hartelijke groeten te doen. Hij was duidelijk aangesproken dus door ons verhaal. De volgende dag mocht ik nog iemand ontmoeten die ik al jaren niet gezien had. Hij was niet zo'n bekende als Michael maar voor ons wel. Hij behoorde tot een gemeente waar wij jaren geleden ook toe behoord hebben. We hebben elkaar jaren niet mee ontmoet. Dat gebeurt dan hier.

Geschreven door Omer-debora.op.reis