Vandaag was het een bijzondere dag. Na een verlofdag gisteren mochten we weer vroeg opstaan en de tuin schoonmaken. Daarna begon de "werkdag" en kwamen de eerste groep binnen. Op een bepaald ogenblik kwamen twee Nederlandse jongens de tuin in. Ik stond op het punt een Canadese groep te leiden. Ik zei tegen hun: "Loop mee?" Nou, dat deden ze. Ze bleken niet erg geloofsmatig te leven. Religie is misschien interessant maar daar houdt het mee op. Ze mochten mijn hele verhaal horen en nadien had ik een gezellig gesprek met hun. Er waren wel de vragen. Zoiets van: "Iemand die nooit van Jezus hoorde, is die dan behouden?" Of ... "Als je in Jezus gelooft, kan je dan doen waar je zin in hebt?" Ik kon veel vragen beantwoorden. Ze wilden wel weten hoe je christen wordt. Het is één gebed ver. Ik heb het gebed voorgebeden en nadien zeiden ze: "Bij deze dan ...". Of ze het meegebeden hebben, weet ik niet maar ik daagde hun uit het toch te doen of Jezus te vragen zich aan hun te openbaren. Dat gingen ze doen. Terwijl zij buiten lopen, komt een meisje binnen uit Hasselt, België. Een gesprekje met haar verliep eigenlijk gelijklopend als de jongens. ontgoocheld in "De Kerk" was ze op zoek. Waarom ik hier ben? Ik weet het niet. Maar God wist het wel. Ik ervoer dat dit meisje klaar was om Jezus te ontvangen in haar hart. Wat gepraat en uiteindelijk de vraag: "Wil je Jezus aannemen?"... Ja! Ik nam haar bij de hand en stelde naar Debora. Samen hebben we het zondaarsgebed gebeden. Jezus kwam in haar hart. Ze voelde zich heerlijk. Nadien gaf ik haar nog een rondleiding. Na wat gegevens uitgewisseld te hebben, zei ze: "Dit soort bezoek had ik nooit verwacht! Bijzonder!" Dank je wel!" En zo ging ze met blijdschap haars weegs. God, ga met haar en zegen haar, Amen. Nu bidden we iedere dag voor haar.

Geschreven door Omer-debora.op.reis