Vandaag, zondag, zijn we uitgenodigd bij een van de bouwvakkers van de Graftuin, Majid. We hebben een goed contact met elkaar. We leren wel eens iets in het Arabisch te zeggen en maken altijd grapjes samen. Zijn Engels is met horten en stoten maar het gaat goed. Zijn vrouw heet Sanaa, maar het wordt uitgesproken als Senna zoals onze kleindochter van Rifka. Sinds vorig jaar hebben ze hun eerste kindje, Ameer. We zouden eerst met de bus gaan tot aan de checkpoint waarna hij ons kwam oppikken met zijn auto. Wij, dommeriken, hadden de verkeerde bus en dus de verkeerde checkpoint. In Beit Jala gaat de bus door de checkpoint maar deze bus komt aan een andere checkpoint waar geen verkeer doorrijdt. Dus, wij te voet door de checkpoint, voor de tweede keer in ons leven. Gelukkig geen enkele controle,.Geen Majid te bekennen. Na wat rondbellen kwam hij er aan. Hij toonde ons met trots Bethlehem. We gingen naar de Geboortekerk van Jezus. Er was veel volk en de kerk stond in stellingen wegens reparaties. Ik wist even wat rond te lopen maar werd dan buiten gewerkt omdat mijn schouders niet bedekt waren. Oei... mag God mijn schouders niet zien? Ik mocht niet meer binnen. Oké, dan wat gewinkeld en op weg naar zijn mooie appartement. Prachtig en groot! We hebben er een lekkere barbecue gedaan met tabouleh. Heerlijk. Het bleek een fijne middag waar de gastvrijheid van dit Orthodox-christelijk echtpaar enorm hoog was. Na de verwennerij bracht Majed ons weer naar de juiste checkpoint waar we met de bus eenvoudig weer naar Jeruzalem konden. Even het paspoort tonen en verder rijden. Die avond was er nog een concert in de tuin, georganiseerd door de stad Jeruzalem. Het bleek Balkan muziek te zijn. We hebben wat geluisterd maar zijn toch maar in ons bed gekropen.

Geschreven door Omer-debora.op.reis