Vandaag had ik bezoek van een goede vriend van de EO (Evangelische Omroep) waarmee we samenwerken in de EO-Jongerendag en de Nederland Zingt Dag. Onne was met zijn team van "Light4Nations" op voorbereidingsreis naar Israël. Leuk hem hier te zien. Een foto mocht niet ontbreken.
Ik ben natuurlijk wel druk geweest met allerlei groepen, komende uit alle hoeken van de wereld, maar echte bewijzen zag je nog niet. Vandaar even deze pagina om te bewijzen dat ik wel bezig ben. Wanneer ik een kleurrijke groep mag leiden, zoals deze groep uit Maleisië, dan mag een foto niet ontbreken. Een kleurrijke groep die ook open stond voor het evangelie en indronk wat ik vertelde. Tussendoor had ik ook een Amerikaanse meisjes volleybal ploeg. Een foto voor het graf moet kunnen, al is het om de eenzame man in dit team te ondersteunen: de trainer. Gelukkig had hij back-up van zijn eigen vrouw die meegereisd was.
Nadien zie je me in actie met een groepje uit Zuid-Korea. Enkele jongeren die de graftuin bezochten en in Jezus geloofden. Ik vroeg de gids van de groep enkele foto's te maken, wat mezelf dit resultaat opleverde.
Nog later mocht ik als dienstdoende "pastor" het avondmaal bedienen aan een groep Afrikaanse broeders en zusters (weet niet meer welk land) omdat ze geen pastor in de groep hadden. Daarom vroegen ze het aan mij. In de Here Jezus is iedereen priester en dus mocht ik ze voorgaan en zegenen. Zo gaat het er elke dag aan toe. Soms grote groepen van 40 à 50 mensen, soms een klein groepje van zelfs 2 mensen. De benadering is natuurlijk helemaal anders en veel persoonlijker dan. Het blijft genieten en dankbaar zijn, dit te mogen doen. Als je dan ziet en hoort hoe deze mensen het verhaal indrinken en voldaan weer weggaan, dan verwarmt dat mijn hart.
Soms is er ook een gereformeerd groepje of een andere kerk die een wat meer gesloten geloof hebben. Ik had tot tweemaal toe een gesprek met een voorganger van zo'n groep die vond dat God degene is die kiest en het niet onze keuze is of we kind van God mogen worden. De genade van uitverkiezing dus. Hopen dat je erbij zal zijn. God bewerkt het in je hart, niet jij. De misdadiger die zei in Jezus te geloven, was niet van zichzelf op het idee gekomen om in Jezus te geloven. God bewerkte hem zodanig dat hij niet anders kon dan dit te zeggen. Ik zei: Waarom dan niet ook de andere misdadiger? Waarom ik wel en mijn buurman niet? Hij zei: Dat is Gods beslissing. Wat erg, denk ik dan.... Zo is God toch niet? God wil dat iedereen behouden wordt. Hij selecteert niet. Voor zover ik weet zijn wij het die kiezen om in Jezus te geloven of die ervoor kiezen niets met hem te maken te willen hebben.
Gisteren had ik nog een gesprek met een andere man die ook zo geloofde. Hij hoopte .... hoopte dat hij erbij zou zijn. Maar, ... je bent erbij, zei ik tegen hem. Hij zei: Ja, dat zeg jij, maar dit is een beslissing van God of ik erbij ben en ik voel het nu nog niet. Hij wachtte tot God hem deed voelen of ervaren: ik heb je gekozen nu. En toen ging hij weg, want hij wilde gerust gelaten worden.
Lieve mensen, laten we bidden dat deze mensen de liefdevolle genade van God mogen ontdekken, een God die geen vriendjespolitiek hanteert of Zijn lieverdjes er op nahoudt, maar eenieder gelijkelijk liefheeft en verlangt dat allen Zijn genade aannemen.

Geschreven door Omer-debora.op.reis