Vanmorgen vroeg kregen we de heugelijke melding dat Ruth, onze dochter, naar het ziekenhuis gegaan is omdat har water gebroken is. Joepie, de bevalling is aanstaande. Dit wordt een spannende dag vol emoties en verwachting. Debora had HC wat betekent dat ze de Heilige Communie of brood en wijn klaarmaakt voor de diverse groepen in de tuin. Ik gids natuurlijk. Iedere groep werd automatisch betrokken bij de aanstaande geboorte. Debora, die haar tablet mee naar de keuken genomen had, werd op de hoogte gehouden van de situatie in Amsterdam. Telkens ze mij passeerde ergens in de tuin, werd ik weer geüpdatet. Toen ze meldde om 11h30 dat Ruth aan het persen was, kon ik mijn tranen niet echt meer bedwingen. Midden in mijn betoog moest ik even stoppen. De groep voor mij, leefde mee, zoals je op de foto kan zien.
Uiteindelijk is om 12h23 Israëlische tijd, een jongen geboren in Amsterdam. Zijn naam is Ruben Omer. Korte tijd later kregen we contact met Ruth en Mark via Skype, zoals ze beloofd hadden. We mochten life op de kamer zijn, het kind bewonderen en de gelukkige ouders feliciteren. Alle details werden meegedeeld. Het was mooi en ontroerend. We kijken er naar uit hem te zien in mei als we terug gaan naar huis. Het is ons zevende kleinkind. Hugo, zijn broertje, was zo lief met hem toen hij thuiskwam, wilde hem pakken en had een cadeautje voor hem. Zo lief. Intussen gaat het leven verder. Ons zesde kleinkind, Sarah, geboren op 26 december 2016, doet het uitstekend en groeit en lacht. Ons vijfde kleinkind, Andrès, geboren op 13 maart 2016, heeft nu net zijn eerste stapjes gelopen zonder hulp of aanmoediging. Wat groeien ze allemaal en wat houden we van alle 7 deze prachtige kinderen. God is goed!

Geschreven door Omer-debora.op.reis