Deze dag was het vrij druk. Er kwamen groepen van allerlei landen, van allerlei gezindten, allerlei kleuren. Het was mooi deze verschillende geluiden te horen, gezangen, hymnen, gebeden, soms luidruchtige gebeden als het om onze Afrikaanse broeders en zusters gaat. Prachtig. Af en toe moesten we wel even aan ze vragen of het net even iets stiller gaat. Soms konden deze broeders en vooral de zusters krijsen en gillen, wat net iets te veel is van het goede. Dat begrijpen ze dan wel.
Soms klinkt ook de sjofar. Mooi ... Maar vandaag was er een groep die het wel iets te bont maakte met dit instrument. Eenmaal is fijn, nog eens ook, maar als het 20 keer na elkaar is, dan kan het ook storen. Ik ging er naartoe en wat bleek? Een groepje vrouwen was aan het leren hoe je de sjofar moet blazen. Nu ja, dit is hier niet de juiste plek en ze begrepen onze vraag uiteindelijk wel.
Omdat het vandaag zaterdag was, gingen we deze avond ook weer uit eten met de groep. Deze keer trokken we naar de Joodse wijken rond de Jaffastreet. Een lekker Joods restaurant, Focaccio,, extreem druk, luidruchtig ook maar gezellig. We hadden een apart zaaltje. Het bleek een spiegelzaaltje te zijn, waarin op de koop toe de muziek veel te luid stond. Nu ja. Vanavond vierden we het zoveelste afscheid, maar ook het ultieme, van Hannah en Adriana. Ook Phil Harris, een anglicaanse priester, die onze ICT-man is en verder Ken Newberry, onze Texaan, namen afscheid. Nog een ander afscheid: de Audit-man van de Garden Tomb, Tony Bennewith, was er ook met zijn vrouw en zij gingen weer naar de UK. Dat wordt gezellig eten, lachen en foto's maken.
Op het einde is Phil, een speciale kerel, nooit verlegen voor een extraatje: we lusten wel een ijsje op de bank in de Jaffastreet. Kijk ons zitten: drie "aapjes" op een rij. Smakelijk.

Geschreven door Omer-debora.op.reis