In deze superdrukke periode waar we 2500 tot 3000 bezoekers per dag hebben, werken we, op 2 koppels na, allemaal met nieuwe vrijwilligers. Ze hebben nog nooit in de Graftuin gewerkt en moeten opgeleid worden. Dat is een uitdaging. In de rustige periodes heb je daar tijd voor. Nu moeten deze mensen bijna direct "voor de leeuwen" gegooid worden. Opvolgen lukt ook niet, want geen tijd... We moeten ervan uitgaan dat het goed gaat. Af en toe een beetje corrigeren, al is het alleen al de manier waarop ze in de tuin met groepen rondlopen. Is het de juiste richting? Benader je het graf van hier of via de andere kant? Trek je het niet te lang? Blijf je wel bij je groep? .... van die dingen. Het lukt al bij al wel. Daarom hebben we ook van die avonden waarop gepraat wordt over de samenwerking en de toekomst van de Graftuin. Dan wordt er pizza besteld. Leerrijke avonden. Intussen zijn Henk en Nelly Dik aangekomen voor een periode van 6 weken. Erg fijn dat we met hun mogen samenwerken. Toch al de derde keer. Dank zij hun zijn we hier überhaupt kunnen beginnen. Nog steeds dankbaar. Op 1 november was Debora jarig. Die dag verliep een beetje in mineur omdat we beiden ziek waren. Verkoudheid had ons te pakken. We hebben dus niets speciaals gedaan. We zouden dat wel doen op 3 november als we 35 jaar getrouwd zijn. Op die dag zijn we in het "Jerusalem Hotel" een hapje gaan eten. Lekker en gezellig.... De avond voordien was er een grote groep Bolivianen in de Graftuin voor een grote samenkomst. 350 mensen voor een aanbiddingsmoment en het Heilig Avondmaal. Nadien zouden ze het graf nog bezoeken. Wat was dat een feest, zeg. Er werd luidruchtig gezongen, ook toen ze het graf bezochten. Wat een feestgedruis. Zo heerlijk om mensen op die manier God te zien loven en prijzen. Jammer dat de foto's mislukt zijn.

Geschreven door Omer-debora.op.reis