Wanneer je kleinzoon in Amsterdam geboren is en je hier in Jeruzalem verblijft, dan is het natuurlijk moeilijk om dat te plaatsen. Je zou er graag bij zijn maar dat kan niet. Gelukkig is er Skype. Dus af en toe nemen we het moment om hem op Skype te bewonderen. Het gaat hem goed, we zien hem drinken, horen hem boeren, zien hem lachen, zien hem huilen .... maar aanraken kunnen we nog niet. Dat komt wel als we per 7 mei weer landen op Belgische bodem. De moeilijkheid is nu ook dat onze buren, César en Maria Fleitas net 3 dagen eerder ook een baby'tje gekregen hebben: Moriah. We horen haar huilen, zien haar lachen en onwillekeurig denk je dan aan Ruben. Voor Maria en César is het hun eerste kindje. De kleine Moriah heeft veel last van de constructiewerken in de tuin. Omheen hun huisje wordt er een nieuwe muur gebouwd om een extra pad aan te leggen vanaf de ingang naar Golgotha zodat de bezoekers elkaar niet meer tegen komen bij het gaan en terugkomen van Golgotha. De Arabische arbeiders zijn druk in de weer: zagen, slijpen, timmeren, lassen en allerlei instructies die naar mekaar geschreeuwd worden...Zo heeft het kind nog geen rustige dag gekend. Wat moet zij van de wereld denken. "Oh was ik maar .... in moeders schoot gebleven"... Is dat geen bekend liedje? Haha. Gelukkig gaat het nu iets beter omdat de werken aan de nieuwe muur zowat afgerond zijn.

Geschreven door Omer-debora.op.reis