Het leven gaat zijn gewone gang in The Garden Tomb. De winter is ingetreden en het wordt kouder. Vooral de oostenwind is koud en doet pijn in mijn rug en mijn schouders als we op Golgotha uitleg geven over de kruisigingsplaats van Jezus. Bij het graf is het wat beter omdat de wind er minder meespeelt. Vele groepen zitten bibberend op de banken, maar we kunnen er weinig aan doen. Toch blijven ze enthousiast en hoopvol luisteren naar het verhaal. Sommigen zijn niet correct gekleed tegen de koude. We proberen er wel rekening mee te houden en het verhaal op een andere plek in de tuin verder te zetten. Zelf ben ik niet altijd bestand tegen koude. Meestal loop ik een sinusontsteking op en dat is dus hier niet anders. Gelukkig hebben we medicijnen meegebracht. De strijd tegen de ontsteking is aangepakt. Zien hoever het gaat. Gelukkig wil de stem nog altijd mee. Ik probeer meer kleine groepen te leiden, dan hoef ik minder hard te spreken. Gisteren vernamen we dat de hartsvriendin, Marie-Jeanne, waarmee Tante Ruthje, een zus van Debora, wel 40 jaar samenwoonde, overleden is na een longonsteking. Ze had reeds lang MS. Toch kwam het overlijden als een schok. De beslissing om te gaan naar België of hier te blijven was moeilijk, maar Tante Ruthje zelf overtuigde ons om niet naar België te komen. Dit bericht gaf een domper op onze feestvreugde hier. Toch is het goed te weten dat Marie-Jeanne bij God is. Ze was een zeer sterk gelovige vrouw en verlangde naar God. Nu mag ze zingen in de Hemelse Gewesten. Halleluja. Vandaag zag ik een bonte specht in de bomen. Jammer genoeg was hij zeer schuw en kon ik hem niet van dichtbij fotograferen. Toch een fotootje van hem.

Geschreven door Omer-debora.op.reis