Vandaag weeral een drukke dag voor de boeg. Het seizoen van de Nigerianen is begonnen. De allereerste groep mocht ik leiden. Deze is nog niet zo kleurrijk als we van hun gewoon zijn, maar ze zijn wel enthousiast om hier te zijn. Een foto mocht niet ontbreken. De Nigeriaanse christenen krijgen een premie om hun heiligste plaats te bezoeken, net zoals de moslims. Vandaar dat vele christenen naar israël komen om dit als hun meest heiligste plek te bezoeken. Met vele honderden zoniet duizenden zullen ze weer afzakken de eerstkomende maanden.
Vandaag ook enkele andere exotische groepen verwelkomd. Zowel Indonesië als China was van de partij. Ook een groep jongeren uit Duitsland. Op een bepaald moment raak je de tel kwijt en de richting vanwaar ze komen. Ik denk toch dat ik eens een statistiek moet gaan aanleggen. Een collega van mij, Martin Hines uit UK, wist me te vertellen dat hij op dit moment reeds 29.000 mensen in de tuin begeleid had. Dat is indrukwekkend. Het aantal landen wist hij er niet bij te vertellen.... dat ga ik toch eens proberen!
Tussendoor toch even een vlindertje spotten in de tuin, ook dat moet kunnen. En soms vraagt men ons: hoe is het met Loeki? Nou, Loeki vindt zijn weg nog. Bertil en Gun uit Zweden zorgen voor haar, maar binnen in het appartement mag toch niet. Dan doet ze maar een dutje in de receptie of zo. Het gaat haar goed.

Geschreven door Omer-debora.op.reis