Na het afscheid bij Opwekking zou Joop met een groep andere leiders en voorgangers naar Israël komen voor een studiereis. Daarbij mocht de Graftuin niet ontbreken. Voor mij was het wel spannend een groep voorgangers en leiders uit het Nederlandse kerkgebeuren in deze tuin te mogen rond leiden. Wat kon ik hun vertellen? Maar Joop in deze tuin te mogen verwelkomen was wel bijzonder. Andere bekende leiders waren onder ander ook Ds. Henk poot. Verder kende ik nog Sieb Buiten. Anderen kende ik niet.
Joop liep de poort binnen en stond reeds reikhalzend uit te kijken of hij een glimp van mij of Debora kon opmerken. Zo leuk om te zien. Zo verwarmend ook voor ons. Tenslotte zag hij mij door het raam van de receptie ... en hij begon uitbundig te zwaaien. We hebben mekaar eens flink gehugd. Ook Debora mocht er aan geloven.
Toch verliep niet alles zoals ik gehoopt had. De leider van de groep kwam me bekend voor maar ik wist niet wie het was. Hij stelde zich niet voor maar hij wist me wel kort en goed te vertellen dat ik exact 15 minuten had om de tour (die 25 minuten in beslag neemt, notabene) af te haspelen. Dat was een domper. Er zat dus druk op. Ook Debora leerde deze man kennen want het Heilig Avondmaal kon niet snel genoeg worden klaargemaakt en hij zou het zelf wel brengen. Een zeer onaangename man dus.
Dat nam toch de vreugde niet weg. ik mocht hun vertellen, dat God van hun persoonlijk hield, niet zozeer om wat ze deden maar gewoon om wie ze waren. Ze zeggen het zo dikwijls tegen anderen, maar toch goed het een keer voor zichzelf te horen en te beseffen, ja, het is waar.
Later had ik een nieuwe groep en ik heb geen afscheid kunnen nemen omdat ze blijkbaar echt geen tijd hadden. De leider had alles duidelijk in de hand.

Geschreven door Omer-debora.op.reis