De tweede dag bracht ons naar het "Hoge Noorden" van Israël. Het bezoek aan deze streek heeft alles te maken met ons eerste bezoek hier zo'n 32 jaar geleden. Tel Dan ligt op slechts enkele km van de Libanese grens. We hebben er toen in de wilde natuur mogen rond wandelen, veel water bewonderen, dieren in de vrije natuur en mooie ruwe wandelpaden. Jammer genoeg schoot van deze nostalgische plek niet veel meer over. Het was een beschermd gebied en je moet betalen om binnen te mogen. De paden zijn gebetonneerd, het water is amper nog echt te zien, behalve op enkele plekken waar een kolkende rivier voorbij stormt. De echte bronnen zijn niet te zien, zoals vroeger. De meeste wegen zijn omringd door planten die alle uitzicht wegnemen. ..... Jammer, maar we vonden het niet meer zo leuk. Dan maar naar Banias, de waterval, enkele km verderop. Dit was veel leuker. Hier waren de paden min of meer behouden, zelfs nieuwe rotspaden boven de kolkende rivier bijgekomen waar je anders niet doorheen kon lopen. Spectaculair. De wandeling leidt verder naar de waterval die niet veranderd is sinds 32 jaar geleden. Ongelofelijk eigenlijk. Er stond zelfs nog de grote boom waar achter Debora zich verstopt had toen ik even niet oplette 32 jaar geleden en ik dacht dat ze misschien in het water gevallen was. Dat kon toen nog omdat alles nog gewone natuur was zonder rails of plateau's. Nu kon je niet meer achter de boom geraken. Leuk! Nadien weer terug naar Tiberias. Wat douchen en afkoelen om dan een ander restaurantje op te zoeken, voor ons tweede dinner. Een goede afsluiter van de dag!

Geschreven door Omer-debora.op.reis