Na de verjaardag in Jaffa gaat alles weer zijn gewone gangetje... nu ja, gewoon? Covid 19 is langzaam de wereld aan het veroveren. En omdat de wereld bij ons binnenloopt, worden we erg voorzichtig, vooral wat betreft de Chinezen en Zuid-Koreanen. Vliegtuigen uit die landen worden plots teruggestuurd. Maar dan begint Italië, Indonesië, de Filipijnen, en nog meer van die landen. Oké, we besluiten geen handen meer te schudden, afstand te bewaren, alles dubbel te ontsmetten en maskers te dragen als risicolanden de tuin bezoeken ... En de groepen blijven komen. Ook de Nederlanders. Er zitten zelfs een aantal bekenden bij: Jan Van Smeden van Opwekking, bvb. Ook een Belgische groep onder leiding van Michael Williams en zijn zoon, vroegere voorgangers van de Philadelphia gemeente in Hoboken. We kennen elkaar al jaren. Zo goed om hen nog eens terug te zien. Langzaam begint het tot ons door te dringen, dat het niet lang meer zal duren of het hele toeristische gebeuren in Israël zal stilvallen. De ene annulatie volgt op de andere. De overheid heeft beslist om geen vliegtuigen uit risicolanden meer toe te laten. Bethlehem wordt gesloten omdat er een haard van covid-19 uitbrak in een hotel. Ramallah wordt gesloten, Hebron, Jericho, ... Enkel de toeristen die nog in het land zijn, kunnen hun programma afwerken. En zo stevenen we langzaam op de laatste bezoekersdag af en een lege tuin. De overheid beslist zelfs dat de recreatieve parken en musea moeten sluiten. Dus de graftuin wordt gesloten. Oei. Wat nu? Wij zouden normaal tot na Pasen blijven, maar nu alles dicht is en er overigens geen Paasvieringen zullen zijn in de Graftuin, besluiten we om maar naar België terug te gaan. De MOI (Binnenlandse Zaken) voorziet ons van een re-entry-visum wat betekent dat we naar huis kunnen. We moeten echter vóór 16 juni terug naar Israël komen om het visum te kunnen behouden. Of dat lukt met corona? Op 18 maart vliegen we met Easyjet terug naar Amsterdam, worden door onze dochter Ruth opgehaald, blijven slapen, gaan naar onze andere dochter Rifka, blijven slapen en gaan dan met onze zoon Benjamin naar huis. We hebben onze kinderen nog net gezien. België is in lockdown! De eerstkomende 3 maanden zijn we gebonden aan huis, maar we zijn thuis. 16 juni teruggaan naar Israël zit er niet in. De verwachtingen vanuit de Graftuin klinken als eind augustus, begin september. Het zij zo!

Geschreven door Omer-debora.op.reis