In de laatste dagen was er nog een verjaardag van twee mensen: enerzijds Peter Spaander, de Nederlandse vaste medewerker in de graftuin, die samen met zijn vrouwtje Nellie in Jeruzalem woont. Anderzijds ook Sue Bridge, de vrouw van de directeur Steve Bridge. De hele groep, voor zover het kan en ze niet bezig zijn in de tuin, zingt dan in de staffroom voor de beide jarigen. Daarna uiteraard een lekkere taart, haha. Ditmaal twee zowaar. Op 5 januari 2016 gaan we naar huis. De valiezen gepakt, de kist gevuld die in de Graftuin blijft... we hebben nog een extra doos bij "gekregen" om te bewaren. We hebben namelijk een frietpot gekocht, kan ook niet anders als Belgen, he. Die frietpot blijft uiteraard van ons en samen met nog wat dingen komen we niet meer toe met één kist. We gaan vandaag net iets vroeger naar de luchthaven want we hebben ontdekt dat Henk en Nelly Dik met een Nederlandse groep aankomt op Ben Gurion, ongeveer 2 uurtjes voor wij moeten boarden.Zouden we ze zien? Erg nipt maar ja. Het was een erg hartelijke weerzien, zeer onverwacht, maar aangenaam. Henk en Nelly leiden een groep voorgangers gedurende een 10-tal dagen doorheen Israël. Na enkele minuten huggen en bijpraten, trokken zij naar het hotel. Wij snel naar de gate om op tijd naar huis te vliegen. Het is lang genoeg geweest 89 dagen in Israël. Bij 90 dagen hadden we het moeten uitleggen, nu is het net niet nodig. Haha. Shalom!

Geschreven door Omer-debora.op.reis