Na onze vakantie gaat het werk weer gewoon door. Uitgerust kunnen we weer groepen ontvangen. Er zijn er echter niet zoveel. Gisterenavond is de ramadan officieel afgeblazen. Via een 8-tal kanonschoten werd dit duidelijk gemaakt. Stond de Nablous Road eerst vol verkoperskraampjes, nu is ze verlaten maar niet leeg. De goederen zijn wel weg maar de ravage ligt er nog. Wie ruimt op?
Gisteren was er een speciale gast in de graftuin. Ik mocht een echtpaar rondleiden op hun allereerste tocht hier. Fijne christenen die God liefhadden. Hij zag er klein uit maar was een man van staal, zo voelde hij aan toen ik hem hugde. Hij bleek een ex-navy seal te zijn die nu in de special forces diende aan de grens van Gaza met Egypte om er toe te zien op de afgesproken akkoorden. Als je weet wat er daar allemaal gebeurd is, 66 Egyptische soldaten vermoord, ISIS-militanten vermoord etc ... dan snap je dat hij geen leuke job heeft. Zijn vrouw die dit thuis allemaal moest afwachten, emailde naar hem: "Jim, zorg dat je in leven blijft, we gaan straks naar Israël." Nu waren ze gelukkig hier en samen om te genieten van elkaar en de Graftuin. Een foto met hun kon wel.
Vandaag kwam er een andere kerel over de vloer. Ook al een speciale man. Hij vertelde me ook al dat hij in de special forces zat om op zoek te gaan chemische wapens in Syrië. Hij was er net van terug. Hij was bijna gevangen genomen door ISIS maar kon gelukkig ontsnappen. Nu wandelde hij hier in de tuin rond om rust te zoeken voor zichzelf en zijn gedachten op orde te krijgen. Binnenkort moet hij naar Irak om in de buurt van Mosul naar chemische wapens te zoeken die ISIS mogelijk in handen gekregen heeft. Van hem heb ik geen foto. Hij wilde incognito blijven. Dan nog maar wat foto's van onze nieuwe vrienden: de halsbandparkieten. Voor een filmpje moet je op ons Facebook zijn.

Geschreven door Omer-debora.op.reis