We zitten in een mooi appartementje. De huidige directeur, Steve Bridge heeft er gewoond. Niet slecht dus. We hebben een bad, gelukkig voor Debora. We hebben in de slaapkamer en de woonkamer een airco-systeem, ook niet verkeerd. Maar er is één nadeel aan dit appartement. Het is er vochtig. Iedere ochtend zijn de ramen beslagen. De kleding voelt vochtig aan, zelfs in de kleerkast. De muren slaan zwart uit. Jammer. Er zijn nogal wat mankementen aan het dak en de muren. in de badkamer werd een ventilator in de muur geplaatst. Maar meestal is de afwerking buiten ondermaats. Dus, regen en wind heeft vrij spel. Nu ja, het zal wel hersteld worden. Gelukkig krijgen we een professionele vochtvreter die het appartement zeker zal droog zuigen. Da's niet verkeerd. Af en toe worden we uitgenodigd door andere vrijwilligers om te komen eten. Dat zijn gezellige momenten. Ook wij dragen ons steentje bij. De afgelopen dinsdagen hebben we telkens 2 koppels uitgenodigd. Daar hoort een mooi gedekte tafel bij en een lekkere maaltijd. Het zijn leuke momenten waarbij je elkaar op een andere manier leert kennen. Gesprekken over thuis, je leven, je toekomst, grappige anekdotes en soms diepere dingen. Alles kan. Ook deze afgelopen avond was het zeer aangenaam met Bob en Jenny uit de UK die we al jaren kennen. Bob heeft onlangs kanker gehad en is ervan genezen, God zij dank. Zo'n avonden zijn vooral intensief voor Debora, die zich erg inspant om een lekkere maaltijd te maken en alles perfect te laten zijn. Daarnaast nog haar drukke werk in de winkel en je begrijpt dat ze na zo'n avond uitgeput op bed valt. Ik heb die avond de afwas gedaan en opgeruimd. Dat mag ook wel, hè!

Geschreven door Omer-debora.op.reis