Het gebeurt niet zo snel, maar vandaag was dat het geval. Bij de ingang hoor je roepen en juichen: " Ja, we hebben geluk. Hij is er...." Omkijkend zag ik enkele mensen waarvan ik niet de indruk had, dat ik ze kende. Aan de taal te horen waren het wel Nederlanders. Ik vermoedde dus dat ze het over mij hadden.... en ja, hoor. Deze mensen bleken vrienden te zijn van Henk en Nelly Dik. Een van de koppels was nog bekend ook in christelijk Nedrland: Marcel Kuckelkoren. Deze man, die ikzelf niet kende overigens, is betrokken bij de productie van"GrootnieuwsRadio". Dit is, voor hun die hun nog niet kent, een Nederlandse Christelijke DAB+zender vol met gospel en spraakmakende programma's. Om eerlijk te zijn, staat deze zender bij ons dag en nacht aan. Marcel stelde zichzelf voor en ook de andere koppels. Ze waren zo enthousiast dat ik hun de rondleiding kon geven. Henk had ze al een beetje voorbereid maar ik heb hun toch kunnen boeien omdat iedereen zo zijn eigen manier van gidsen heeft. We hadden een heerlijke tijd samen en een paar leuke gesprekken zijn er uit voortgevloeid. Nadien hebben ze samen avondmaal gevierd in ons nieuwe "Almond"-plekje. Daar hebben we hun in de rust gelaten. Op een avond heeft de directeur, Steve en zijn vrouw Sue, een avondmaaltijd genoten bij ons. Het werden Vlaamse stoofcarbonade en frietjes natuurlijk. Ik had uit België het beste bier ter wereld meegebracht: West-Vleteren triple trappist. Steve en ik dronken er elk eentje. Nadien bood Steve me een Single Malt Whisky proevertje aan.... alleen al de geur, lieve mensen! Heerlijk smaakje … maar één kleintje was genoeg. Gelukkig hoefden we nadien en de dag erna niet meer te werken, haha. Die avond kregen we ook het voorstel om volgend jaar misschien het hele jaar te komen dienen in de Graftuin... slik.... natuurlijk willen we dat!

Geschreven door Omer-debora.op.reis