Nadat we vanmorgen eerst naar de service zijn geweest wilden we eerst lpg gaan tanken. Onze app even geraadpleegd en bij het Olympisch park zou een Casino moeten zijn met gas dus wij erheen. Helaas was het voor ons niet mogelijk om hier lpg te tanken omdat er slagboompjes hingen waar wij niet onderdoor kunnen met de camper dus dan maar geen lpg. We hebben ook nog gewoon gas bij ons. Voorlopig kunnen we nog voorruit.

We maken een prachtige tocht. Heel veel haarspeld bochten en smalle weggetjes. We komen langs skipistes en vele hotels die in de winter vast vol gasten zullen zitten. We rijden tussen hoge rotsen door en zelfs onder rotsen door. Gelukkig zijn de tunnels op 4 meter hoogte berekend en kunnen wij er met onze 3 meter hoogte onderdoor.

Bij een leuk wintersport plaatsje stoppen we even want we willen nog wat brood kopen. Ik stap een winkeltje binnen vol souvenirs en ook brood tenminste dat staat op het raam. Helaas geen brood zegt de onvriendelijke verkoopster. Kijken mag schijnbaar ook niet in het winkeltje dus ga ik maar weer naar buiten zonder iets, alleen mijn mondkapje op.

We rijden weer verder naar onze CP die op de Col des Aravis moet zijn. De Col des Aravis is een bergpas in de Franse Alpen, gelegen op de grens van de departementen Haute-Savoie en Savoie. Het is de enige bergpas die de Aravisketen kruist. De bergpas is vooral bekend van wielrenetappes in bijvoorbeeld de Ronde van Frankrijk.

Dan zien we de campers staan waar we moeten zijn. We zijn hier ongeveer op 1500 meter hoogte.
Eerst gaan we een boterhammetje eten en daarna lopen we naar de boerderij waar we moeten betalen voor de overnachtingen. Als ik de bel een duwtje heb gegeven zodat ze gaat klingelen komt de madame naar buiten. Ze is ook al niet te vriendelijk maar vooruit ik vraag in mijn beste Frans hoeveel het kost. Deux euro zegt ze met een strak gezicht. En twee nachten? Quatre euro, zegt ze weer onbewogen. Oké, ik geef haar de 4 euro en vraag maar niet meer naar de kaas en boter die ze ook verkoopt.

Wij gaan een wandelingetje maken naar de huizen en winkeltjes verderop.
Brood vinden we en dan komt Frits die prachtige schapenvachten tegen. Steeds weer als hij ze ziet is hij bijna verkocht maar door de een of andere reden worden ze nooit gekocht. Hij wil er zo graag eentje voor op zijn camperstoel. We zoeken een mooie grote uit. Die moet wel passen. Frits is helemaal happy met zijn warme vachtje. Nu zal hij het niet meer zo snel koud hebben.

We lopen nog even naar het kapelletje met de koeien er om heen. Ze hebben allemaal grote bellen om hun hals. Zo mooi. De wandelaars maken hier allemaal een stop om de koeien op de foto te zetten. Het zijn allemaal filmsterren, zegt Frits.

Als we weer bij de camper zijn gaan we nog even in het zonnetje op onze stoelen zitten met uitzicht op de Mont Blanc maar als het zonnetje weg is dan is het echt koud. Bbbbrrrrrrr en als uiteindelijk het dikke vest niet meer voldoet gaan we naar binnen tot we in ene keer weer allemaal koeien met bellen horen. Eens even kijken waar dat vandaan komt en als we buiten komen zien we daar een hele kudde koeien de berg af lopen langs de campers met de boer en zijn hond die de kudde keurig bij elkaar houdt en naar de stal van de boerderij brengt. De boerderij met de vriendelijke boerin nog wel.

We blijven morgen nog een dagje hier en wie weet kan de drone dan de lucht in want die willen we hier wel even laten vliegen.

Geloof het of niet, we kregen nog Franse buren toen wij buiten op onze stoelen zaten en raad eens ................. ook deze waren weer heel onvriendelijk. Ik denk toch dat we ergens iets verkeerds doen maar wat.

Geschreven door Fritsellen