Gisterenavond kregen we weer allerlei nieuws over nieuwe beperkingen i.v.m de corona. Het gebeurde via de tv, facebook en andere apps totdat er in ene keer een mail binnen kwam van de NKC (Nederlandse Kamper Club) waarin ze alle camperaars opriepen om naar huis te gaan en dat was de laatste druppel voor ons. Eens even een mailtje sturen naar buurvrouw Annet wat zij gingen doen en toen Annet het ook allemaal had gelezen begon ook zij te twijfelen, gaan of blijven. Die eeuwige twijfel toch. Waarom zijn ze niet eens meteen duidelijk naar de camperaars toe. Dit duurt zo al dagenlang. Niet fijn. We besloten om vandaag aan terug tocht te beginnen. Eenmaal weg konden we niet meer terug maar dat zagen we dan wel weer.

Vannacht begon Frits weer te twijfelen. Hij las het laatste nieuws opnieuw en opnieuw en vanmorgen zei hij: Zullen we wel gaan? Is het wel verstandig? Strakjes zitten we in een of ander kamp.
Wat ons boven hangt wisten we niet maar ik moest van dat getwijfel af dus toch de boel opgeruimd. We gaan!!

Annet en Koos besloten ook te vertrekken maar moesten eerst de boel nog opruimen en onze Duitse buren zouden ook vertrekken met nog 2 andere Duitse campers. Dat geeft de burger moed, toch?

Om 9 uur vanmorgen reden we de poort uit. Eerst tanken en dat ontbijtje maak ik wel onderweg als we op de autoweg zitten. Mag eigenlijk niet maar vandaag vond ik het wel mogen. Via de tolwegen hebben we 890 km afgelegd naar het noorden. Eigenlijk is dat veel te veel voor 1 dag maar we wilden graag de Franse grens over zijn omdat die ons nogal ongerust maakte.

Er waren tijden dat we helemaal alleen op de weg reden vooral in het begin. Bij Cartegena kwam er wat meer vrachtverkeer op de weg en bij Murcia werd het drukker. Veel vrachtauto's en maar een enkele camper en toen begon het te regenen en hield niet meer op tot bij Castellón, daar kwam weer een zonnetje te voorschijn. We namen een koffie pauze en tankten nog een keer.

Voor degene die de stap nog gaan maken. Zorg dat je alle boodschappen die je denkt nodig te hebben, bij je hebt.

De winkels van de tankstations zijn gesloten met hekken en betalen kan alleen via een luikje waar je je bankpas in legt en dan krijg via dat zelfde luikje een pinapparaat met je pas in toe geschoven. je code intoetsen en klaar is Kees of te wel in ons geval Ellen. De dame achter de kassa zit achter glas.
Hebben ze toch goed geregeld vind ik. Op de snelwegen kunnen ze naar hartelus planten snoeien want verkeer is er bijna niet. Ideaal toch.
"Zo hep ieder nadeel ze voordeel."

We rijden alleen maar tolwegen en schieten goed op. Frits doet goed zijn best en wordt zo nu en dan met een hapje en drankje verwend.
Hoe dichter we bij de grens komen hoe drukker het wordt En dan zien we bij Jonquera in de buurt aan de andere kant van de snelweg veel politie staan. Iedereen die Spanje in wil rijden komt er echt niet in tenminste als je er niet woont of hoort te zijn.

Dan naderen we de Franse grens. Frits vraagt me de paspoorten klaar te houden maar we zijn de grens al over. Hij had het nog niet in de gaten. Hiep, hiep, hoera!!!!!
Nu op weg naar Le Boulou ongeveer 16 km en dan naar de CP die daar moet zijn maar owee, we waren iets te voorbarig. We moeten stoppen en de agent wijst ons om terug te gaan. We mogen niet van de snelweg af en ook niet om te slapen.

We rijden dan maar door over de snelweg en stoppen bij het eerste tankstation. Er staan hier wel 50 campers om te slapen. Dan kunnen wij er ook nog wel bij. Is ook wel veiliger vind ik dan alleen te staan.
Nu eerst maar eens wat te eten te maken en we vieren met een glaasje Spaanse wijn dat we in Frankrijk zijn .

Vanavond even tv kijken en op tijd naar bed zodat we morgen weer fris op weg kunnen gaan.
Frits zijn ogen vallen al snel dicht en dat is ook niet verwonderlijk na zo'n lange trip.

De YouTube film:
https://youtu.be/Mf_jWmk3Ytk

Geschreven door Fritsellen