Lieve, lieve mensen wat deed het me goed jullie reacties van gisteren te lezen. Ik wil jullie daar ook graag hartelijk voor bedanken en vanuit mijn stoel uit Maastricht stuur ik jullie allemaal een dikke knuffel.

Ja, ja vanuit Maastricht want we zijn weer thuis.

Het was weer een onrustige nacht. Je slaapt langs de snelweg en het verkeer raast de hele nacht maar door. Heb nooit geweten dat er zoveel verkeer is in de nachtelijke uurtjes dus weer wat geleerd.

Gisterenavond lagen we al vroeg in bed. We waren doodmoe.
Toen we onze camper eindelijk hadden geparkeerd voor de nacht en we onze tv aan wilde zetten ontdekten we dat we net naast die ene boom stonden die onze satelliet niet door wilde laten. Hoe zoek je het uit. We waren te moe om de camper 1 of 2 meter vooruit te zetten dus geen tv. Gezellig gegeten met een glaasje wijn en toen vielen de oogjes al snel dicht. We waren ook aan de late kant met eten, het was al 20 uur en eer je dan klaar bent en afgewassen hebt is het zo 21 uur dus die tv mocht lekker uit blijven.

Het was vanmorgen half 6 toen we wakker werden en als je dan toch wakker bent dan kun je ook beter maar opstaan vooral als je een druk programma hebt. Dus eerst ontbeten en daarna de kastjes leeg gemaakt en alles in tassen gepakt. Wij zetten onze camper namelijk nooit bij ons appartement omdat we dicht bij het centrum wonen en het gewoon niet veilig voelt dus ruimen we de boel allemaal uit, doen alles in grote tassen zodat als we thuis komen alleen de fietsen van de camper af moeten halen en de tassen naar boven brengen. Dan zie je pas wat je weer allemaal teveel hebt meegenomen. Teveel schoenen, teveel winterjassen (die je helemaal niet nodig hebt) teveel lange broeken (want je weet maar nooit) teveel truien ( voor die 2 keer dat je een trui nodig hebt) en zo worden we iedere trip weer een stukje wijzer. Hopelijk leer ik het nog eens een keertje af om teveel mee te nemen.

We reden via Metz naar Luxemburg en zagen het zonnetje opkomen tussen de mist door. Dat was wel mooi om te zien. We zagen zelfs een paar reeën die brutaal een weiland waren ingelopen en gezellig samen stonden te grazen. Zonder enige problemen gingen we de grens over. Natuurlijk moest er eerst getankt worden en daarna weer verder, door naar België waar we ook zonder problemen de grens over gingen.

Via Luik naar Herstal waar we langs een Carrefour kwamen. He Fritske, even stoppen, we moeten boodschappen hebben want thuis is er bitter weinig. De diepvries is zowat leeg en ook de koelkast. Bij de Carrefour mocht er maar 1 persoon naar binnen. Er stond bewaking aan de ingang. Eén ingang was er maar open, de rest was afgesloten. Dus naar binnen met mijn winkelkar en maar een voorraadje gekocht. Brood, boter, potjes groenten, braadvlees en broodbeleg. Lekker koekjes voor Frits want die kan eigenlijk niet zonder koekjes en een lekker wijntje om vanavond heerlijk bij na te praten over onze belevenissen.

De grens met Nederland gaf ook geen enkel probleem maar ik kreeg er bijna een cultuurschok toen ik zag hoe in Nederland de regels zijn met betrekking tot het corona virus. Ik zag in eens weer mensen in groepen met de race fietsen op pad, ondenkbaar in Spanje en Frankrijk hoor. Mensen die aan het wandelen waren, hé ........... meer auto's op de weg. Ongelooflijk!!!! Ik voelde me of ik uit een oorlogsgebied kwam en nu weer in Luilekkerland was aangekomen. Dit is allemaal ondenkbaar in Spanje en Frankrijk op het moment.

Wij zijn meteen naar Eijsden gereden en hebben daar de camper aan de buitenkant van alle insecten ontdaan die de dood hadden gevonden door tegen onze camper aan te vliegen. Foei wat een slagveld. Daarna naar huis gereden en de tassen naar boven gebracht, een praatje gemaakt met een paar mensen. Niet geknuffeld hoor want dat mag nu weer niet. Boodschappen naar boven gebracht en even heerlijk een kopje koffie gedronken met een broodje erbij want het was onderhand alweer 13 uur.

Om 14 uur gaat de stalling open dus de camper naar de stalling gebracht. Frits rijd dan met de camper en ik er achteraan met de auto want Frits moet natuurlijk ook weer naar huis kunnen.
Kwamen we bij de stalling hé ............. een caravan op onze plaats. De mijnheer van de stalling had ons al zien kijken via de camera's en kwam er al snel aanlopen om de caravan weg te duwen.

En nu zijn we dus weer thuis. Home sweet home. Het is weer even wennen. Haha ik moest even naar het toilet en wilde op het knopje drukken aan de zijkant zoals dat in de camper altijd gaat. Dat gebeurd me nu iedere keer dat ik dingen automatisch wil doen en me dan bedenk dat ik weer in huis ben en niet in de camper. Een mens leert toch snel gewoontes aan.
Net als onze auto, dat is een automaat maar de camper is een schakelauto dus Frits wil steeds naar de pook grijpen maar die is er niet, hahaha.

Het went vast weer snel.

Graag wil ik jullie allemaal bedanken voor de vele reacties op mijn reisblog. Ik heb het met veel plezier geschreven en jullie reacties gelezen. Ik zal het schrijven iedere dag zeker gaan missen want ook dat wordt een gewoonte.

En jullie ga ik missen de komende tijd geloof me maar maar wie weet komt er over een tijdje het bericht dat het corona-virus onder de knie is en dan zien jullie mij hier vast weer terug. Want het camperen is een echte verslaving voor ons en daar kom je niet meer zo snel vanaf.

Lieve mensen, tot de volgende keer.
Liefs Ellen van de FritsEllen.

YouTube :
https://youtu.be/h58w3b7D3Mo

Geschreven door Fritsellen