Biek is de naam van de campingeigenaar in Attert, België. Waarschijnlijk gewoon Lambik, maar wij mochten Biek zeggen. Een geweldige chauffeur naar eigen zeggen, want toen wij vanochtend stonden te knoeien om de caravan uit het veel te kleine plekje te frommelen en er uiteindelijk achteruit uit moesten, kwam de goede man ons van commentaar voorzien. “Ah, ik zie het al, u bent van de moeilijke oplossingen…… wedden dat ik ‘m er in één keer uitdraai”. Nou dat moest maar niet, dan rij je óf de achterkant van de caravan eruit óf je zet mijn auto tegen de zuil met waterkraan, betweter”. De combinatie van caravan en auto is ruim 12 mtr! Heb het dus maar op mijn manier gedaan en dat zonder schade. Op weg dan maar eerst een stuk binnenweg, “route nationale” noemen ze dat hier. Na de koffie een stevig vervolg via de “Péage”, of u maar even wil dokken. Op het Hilton der parkeerplaatsen en broodje banaan, hmmmm lekker, was wel toe aan iets zoets ;-). TomTom geeft aan dat er file te verwachten is, maar dat lijkt me sterk want wij rijden zowat alleen op de weg. De wachttijd schommelt tussen de 3 en 8 minuten, dus we zien wel. Nou we hebben het gezien, bijna 3 kwartier bezig geweest om langs een wegopbreking bij Lyon te komen, maar uiteindelijk is het gelukt. Trouwens had ik verteld dat we gisteren in België waarschijnlijk onze eerste bekeuring hebben opgelopen. De plek is berucht onder caravanners, maar tóch de afslag gemist, met als gevolg dat we dwars door de “verboden stad” zijn gereden, Luik of Liège zoals onze Belgische vrienden zeggen. Alles wat zwaarder is dan 3,5 ton en/of langer dan 6 mtr mag er domweg niet komen. Met bescheiden trots kan ik melden dat het echter wel kàn….. We zijn weliswaar niet aan de kant gezet, maar er schijnen heel veel camera’s te staan die het handwerk van Oom agent schijnen te hebben overgenomen. We gaan bij thuiskomst de hoogte van de boete wel ontdekken, maar dat duurt gelukkig nog heel lang 😉 Vandaag de alleszins respectabele afstand van ruim 650 km afgelegd. We staan nu op een camping zo’n 40 km voorbij Lyon, “La Colombière” in het altijd (?) mooie St. Maurice L’Exil. De dame van de receptie vroeg of er een mover op de caravan zat. Toen ik bevestigend antwoordde, dacht ik direct “daar krijg je spijt van”. En spijt kreeg ik. Opnieuw een plek waar je met goed fatsoen niet in of uit kunt komen, direct langs het pad, maar totaal geen ruimte om te manoeuvreren. Het kleine stoeprandje waar de caravan op moest bleek een nekkenbreker. Met de hulp van een klein legertje pensionado’s hebben we tenslotte de klus weten te klaren. Mij benieuwen hoe we hier morgen weer vandaan komen…….. Je begrijpt, langzaam begint het goeie vakantie gevoel te komen. De reis van morgen moet een peulenschil zijn. Nog zo’n 200 km tot onze voorlopige eindbestemming, R&O in Villes-sur-Auzon. Na al dat camping gedoe en de interessante situaties bij verschillende tankstations – te krappe bochtjes, dubbel geparkeerde auto’s en stoeprandjes waar je ze niet verwacht – ben ik nu aan een borrel toe 😉

Geschreven door Janentrix