Ook vandaag was het weer koud. Maar zoals zo vaak, heb elk nadeel ook weer z’n voordeel. Zo zijn er geen vervelende muggen en kruip je ’s avond lekker warm onder je dubbele dekbed. Voor vandaag stond Land’s End, het meest westelijke puntje van de UK op het programma. Precies 20 jaar geleden stonden we op het meest noordelijke puntje, John O’Groats, hier 874 mijl vandaan. Via de A39 en de A30 afgezakt naar het zuiden. Wederom een prachtig landschap en veel te smalle wegen. Blij dat we de caravan op een beetje centrale plek hebben neergezet om van daar uit dagtochten te maken. Land’s End heeft wel iets van de Noordkaap in Noorwegen. Een enorm parkeerterrein waar je uitsluitend hele dagen kunt parkeren, ook al blijf je er maar een uurtje. Hier houdt overigens de vergelijking alweer op, want de kermis die je hier aantreft kom je in Noorwegen echt niet tegen. Heel apart dus en lastig te omschrijven. Een mix van touringcars, schreeuwende kinderen, barbecuerook, fish and chips, souvenirwinkeltjes en vooral, heel veel mensen. En ondanks de kou, steevast gekleed in korte broek en t-shirt. Het heeft er veel van weg dat men daarmee de zomer wil afdwingen. Wat boodschappen gedaan bij Tesco in Penzance en terug op de camping de meegebrachte pizza’s verorberd, glaasje wijn erbij……goed te doen! Omdat we eigenlijk vlak bij zee zitten, zijn we om 20:45 uur nog aan de wandel gegaan. Om 21:15 ging de zon onder en dat levert meestal mooie plaatjes op. Er lopen hier allerlei wandelroutes dwars door de landerijen, soms moet je over hekken klauteren en een andere keer heb je 50 koeien of een kudde schapen achter je aan, maar je hebt altijd mooie uitzichten, modder schoenen en een hoop lol. Zo ook vanavond, lekker gewandeld en genoten van de view.

Geschreven door Janentrix