Vandaag een kort ritje vanuit het Amerikaanse deel van Glacier naar het Canadese deel dat Waterton Lake National Park heet en in prachtig weer met volop zon en zo’n 25°. Zo moeilijk als die Amerikanen doen als je hun land in wilt, zo makkelijk kun je d’r weer uit. Niemand gezien en bij de grenspost staat zelfs een bord met de tekst “Please proceed, don’t stop”. Bij de Canadese grenspost vervolgens de gebruikelijk vragen, waar je naartoe gaat etc. De grensbewaker was uiterst vriendelijk en begrijpend “Welcome back in Canada and enjoy your trip, Sir”. Eenmaal weer onderweg werd Trix’s aandacht getrokken door enkele stilstaande auto’s in een bocht van de weg. “Er staat een Eland in het water” schreeuwde ze bijna. Met piepende banden bracht ik ons rijdende huis tot stilstand en inderdaad, er stond een Eland in het water. In een piepklein meertje stond een vrij jong, nog net niet volgroeid dier dat zich tegoed deed aan iets eetbaars onder water. Waarschijnlijk jonge rietscheuten. Een pracht gezicht en goed voor enige tientallen foto’s. Middenin het park ligt een klein plaatsje, Waterton Town, waar de Visitor Information zit. Terwijl Trix binnen was en ik buiten van het zonnetje stond te genieten, hoorde ik mensen achter mij zeggen “Look, she came right over that hill and has a cub” en wezen in de verte. Na enig speuren ontdekte ik een zwarte beer met een achter zich aan huppelend jong. Paniek…… fototoestel, videocamera, telelens. Ik heb een paar foto’s kunnen maken, maar zelfs met telelens is er nauwelijks iets te zien, verdwenen tussen de bomen. Jammer, lunch dan maar. Een klein stukje terug, aan de voet van een heuvel, was een mooi plekje. En jawel, het bleek dezelfde heuvel. Die beer moest dus in de buurt zijn. Heel behoedzaam enkele wandelpaadjes gevolgd en ons rot geschrokken van een Whitetail Deer die plotseling vlak naast ons in de struiken bleek te staan. Geen beer te zien en niets te horen. Op onze terugtocht vielen er wel heel veel takken en bladeren uit een boom naast ons pad. Dit bleek veroorzaakt door een berenjong op zo’n 10 á 12 meter hoogte in de boom. Later ontdekten we zelfs nog een tweede jong in de zelfde boom. Terwijl ik op de uitkijk stond – moeder beer moest vlakbij zijn en je weet maar nooit – heeft Trix foto’s gemaakt. Na hevig geklik van de camera toch ook maar even de rollen omgedraaid, zodat het jonge spul ook op video kon worden vastgelegd. We zijn erg benieuwd naar het resultaat. Onze camping ligt net buiten eerder genoemd plaatsje. We zijn er vanmiddag even heen gewandeld voor een ijsje. Weer terug op de camping werd ik zojuist gewekt door, wat ik dacht, mijn eigen gesnurk. Het bleek een donderbui te zijn, kletterende regen en enkele fikse onweersklappen. Wat een mooie dag……….

Geschreven door Janentrix