Gisteravond schreef ik nog “wat zullen we slapen…..”. Nou, mooi niet, vannacht om drie uur zat het er voor Trix op. Waarschijnlijk als gevolg van de minerale hot springs had ze te kampen met een allergische huidreactie. Ze werd compleet gillend gek van de jeuk, vooral in de warmte. Onder het dekbed vandaan dus en de rest van de nacht lidderend van de kou op internet zitten knoeien. Dan was het nog een beetje te houden. Vanochtend hebben we dus eerst een dokter opgezocht. Aardige vent, een Zuid-Afrikaan, Andreas Willem Mostert (alleen met een “d” was ie nog beter geweest) volgens zijn aan de wand van de spreekkamer gespijkerde diploma van de Universiteit van Oranje Vrijstaat. Hij sprak ook nog “die taal van die hart”, best handig in de medische conversatie. Met een kort prednison kuurtje en nog een ander pilletje moet het probleem snel verholpen zijn. Het is nu bijna acht uur in de avond en het jeukt nog steeds. We houden dus maar hoop, want nog zo’n nacht is niet iets waar je je op verheugd. Door het niet geplande doktersbezoek hebben we de rit van vandaag wat moeten beperken. We staan nu op een werkelijk prachtige, maar vooral heel erg lege camping bij Scotch Creek in het Shuswap Lake Provincial Park. Er zijn op deze camping eigenlijk nauwelijks voorzieningen, maar er zijn wel zo’n 500 plekken, waarvoor je ook nog de best stevige prijs van $30,– mag neertellen. Het “dumpen” van vuilwater kost dan apart ook nog eens $5,–. Wel allemaal van elkaar afgezonderde, netjes aangeharkte “veldjes” in een bos. De hertjes liepen op het weggetje vlak voor onze camper langs. Goed, weinig voorzieningen hier, maar de fire pit mag dan natuurlijk niet ook nog eens ontbreken. Die hoort er hier echt altijd bij. In het blog van 16-6-2009 (was wel even zoeken, hoor) heb ik een wat feestelijke beschrijving gegeven van de edele kunst van het fikkiestoken. Dat een mens nooit te oud is om te leren en er werkelijk meerdere wegen naar Rome leiden, heb ik vandaag weer mogen ervaren. Het probleem van vandaag bestond eruit dat we geen oud papier hadden om proppen van te maken, waarmee het vuurtje kan worden aangemaakt. Je zal d’r maar mee zitten, hoor ik je nu denken. Welnu, een fles aanmaak vloeistof voor de BBQ en wat dunne houtjes – ik had heel mooi, droog cederhout uit Revelstoke tot mijn beschikking – blijkt ook prima te werken. Eerlijk gezegd ben ik er nog niet helemaal uit wat nou de handigste methode is. Hoewel, de nieuwerwetse methode is eigenlijk wel het handigst, maar mist toch duidelijk de charme van het ouderwetse fikkiestoken. Wat je zegt, je zal d’r maar mee zitten 😉

Geschreven door Janentrix