Had ik al verteld dat we een aantal probleempjes met de camper hadden? Het trappetje om in- en uit te stappen voelde erg gammel aan. Kon het elk moment begeven en dat leek ons niet zo’n goed idee, zeker niet met Trix d’r beroerde heup. Oh, by the way, we kregen van Mirjam een berichtje dat Trix op maandag 29-6-09 in het ziekenhuis wordt verwacht voor haar operatie. Ze is er erg blij mee. Goed, terug naar onze RV. Het lampje boven het keuken blokje had het begeven en tijdens het rijden kwam er een bijna ondraaglijke lucht uit de douche/toilet ruimte. Met goede moed trokken wij vanochtend dus eerst naar All Seasons RV Parts & Service. Mike, de ons toegewezen monteur was vooral praktisch ingesteld. Na een korte inspectie van ons trappetje concludeerde hij dat een schroef was los gekomen. Vastgezet en, voor alle zekerheid, gaf hij ons een blok hout mee om er onder te leggen. Het lampje werd resoluut los geschroefd, draadjes doorgeknipt en in z’n geheel vervangen. Tot slot gaf hij ons een technische verhandeling over rijwind die overdruk in de blackwatertank veroorzaakte en…. nou ja, je weet wel. Een stevige lik smeervet aan het afsluitende klepje moest de oplossing zijn. Mike, hartelijk dank. Binnen een uur waren we weer onderweg, richting het zuiden, de grens met de USA. Al rijdend nog even een wolf gespot. Liep gewoon op z’n gemakkie langs de weg. Bij Osoyoos de grens over. Zeker met Amerika is dat altijd even spannend. We konden ons vorig jaar nog helder voor de geest halen. Dit keer waren wij door onze tussenlanding in Chicago al voorzien van onze groene, TWA card in ons paspoort. Dat kon het probleem dus niet meer zijn. Ons humorloze blokhoofd van vorig jaar, bleek dit keer een vriendelijk uitziende oudere man te zijn. We hadden slechts zes auto’s voor ons. Van vier moesten alle portieren én de achterbak open, maar uiteindelijk mocht iedereen doorrijden. Bijna aan de beurt, slik….. we hadden vanochtend wijn ingekocht, enne….. De eigenaar van de liquor store was extreem blij met ons geweest. Het gebeurt tenslotte niet elke dag dat je bij één klant een hele weekomzet realiseert. Na de bekende vragen, waar vandaan, waar naartoe, waarom, tabak – “yes sir, zo’n 400 gram” – meer dan $10.000,– contanten?, kwam dan toch de moeilijkste vraag “any alcohol?”. Met een poker face antwoordde Trix “Yes sir, a few bottles of wine” how many? How much can two people drink in two weeks?, kaatste zij terug. Het onderwerp was daarmee afgedaan, pffff. En hij hoefde gelukkig ook niet in onze RV te kijken. Intussen had ik met rood aangelopen hoofd de conversatie gevolgd. Ik had namelijk al de naamtag op het zwarte overhemd van onze diender gezien, maar wilde de man absoluut niet tegen ons in het harnas jagen. De man luisterde naar de naam “Tietje” en dat durven ze ook nog op z’n overhemd vast te naaien. Hij had het door en antwoordde wat vermoeid “Yeah, I know what it means in Dutch”. “Well folks, enjoy your stay in de United States of America” en weg waren we. Ja, we hebben echt iets met Amerikaanse grensbewakers. Op naar de supermarkt voor échte Amerikaanse hamburgers en dan naar een camping. Morgen meer over dit rare Hillbillie land.

Geschreven door Janentrix