Gisteren (zondag 25-5) hebben we Nova Scotia echt bereikt, Cape Breton. Wederom heel ander land, echt maritiem. Met veel kleine vissers haventjes en in de zelfde richting kromgeblazen en dus zo gegroeide begroeiing. Maar waar dat “Nova” vandaan komt moeten ze ons nog maar eens uitleggen. Volgens de informatieborden op de parkeerplaatsen is dit deel van Canada zo’n 3 miljoen jaar geleden ontstaan. Nauwelijks “Nova” te noemen, wel? De invloed van Schotland en Ierland is hier wel heel duidelijk merkbaar. De plaatsnamen worden behalve in het engels ook in Gaelic op de borden gezet. Zelfs de wegen doen europees aan. Zijn een stuk smaller dan in de rest van Canada, maar zijn gelukkig wel even slecht. Prachtig weer, zonnetje en een rustig briesje dat haast warm aanvoelt. Haast, want het is toch maar zo’n graadje of 16. Het plan was om maandag aan een walvisspeurtocht mee te doen. Maar nu het weer zo goed is en Captain Zodiac (Tony voor insiders) nog een trip laat uitgaan, maar direct aan boord gestapt. Eerst in een overlevingspak gehesen en toen het zeegat uit. Geweldig!! Het lokaliseren van walvissen blijkt aan de hand van duikende Jan van Genten te gaan. Waar die vogels zich lettelijk in zee storten, zijn meestal walvissen aan het jagen. De truc werkte ook dit keer. Er waren zo’n 6 á 7 exemplaren (Minke Whales) van de partij en lieten zich redelijk fotograferen. Blijft lastig natuurlijk want, zoals je wellicht weet, veruit het grootste deel zit onder water. Vandaag hebben we rustig aan gedaan, nog nagenietend van een prachtige zonsondergang van gisteravond. Beetje rondgekeken, wat gewandeld, echt lekker. En absoluut geen spijt dat wij onze Zodiac tocht gisteren hebben gedaan, want vandaag is het minder zonnig en er staat een keiharde wind.

Geschreven door Janentrix