Vanochtend weer vroeg op pad, maar niet nadat we Mirjam nog aan de MSN hebben gehad. Met een webcam gewoon even met je dochter kletsen, die dan wel aan de andere kant van de wereld zit. Morgen met Joost en Ellen afgesproken. De techniek staat voor niets. Inmiddels zijn we aangekomen in Nova Scotia. Er bleek echt op ons gerekend, dat kon je zo merken, ze hadden zeker 400 km gloednieuwe snelweg voor ons klaar gelegd. Wat een genot na al dat gehobbel van de afgelopen tijd. De bootoversteek waar ik het gisteren over had ging bij nader inzien toch maar niet door. Dan hadden we de hele dag moeten wachten, want de boot gaat pas ’s avonds. Omgereden dus, ook mooi. Door een sterk heuvelachtig landschap met weer heel andere bossen dan we gewend waren. Hier staan heel veel soorten bomen door elkaar waardoor je prachtige kleurverschillen en veel afwisseling krijgt. Het is ook echt land voor elanden, met veel lage begroeiing en zo. Je ziet ze er bij wijze van spreken, gezapig knabbelend aan een vers takje, rondstruinen. Bij wijze van spreken dan, want we hebben ze niet te zien gekregen. Nou ja, niet liegen, we hebben er één gezien, langs de kant van de weg, hartstikke dood. De meeste kans om ze te zien maak je trouwens door goed op de waarschuwingsborden te letten. Daar staan ze namelijk massaal op afgebeeld. Ze moeten er dus wel degelijk zijn. Maar in het echt……. homaar. Aangekomen op onze nieuwe camping, lekker langs het strand gewandeld en nog lekkerder gegeten. Na weer bijna een hele dag buien en regen, knapte het aan het eind van de middag zowaar wat op. Soms zag je zelfs een stukje blauwe lucht en kwam het zonnetje door. Maandag moet het hier de mooiste dag van de week gaan worden met zon en 16°. Gaan we kijken of we alsnog een walvis-safari-speedboot(!!)-tocht kunnen boeken. Schijnt erg mooi te zijn. En dat voor iemand die niet echt gek op vis is, en als kind een grondige hekel had aan levertraan.

Geschreven door Janentrix