Vanochtend uitgebreid de tijd genomen voor ontbijt, later koffie en nog even een wasje gedaan. Om half twaalf moesten we ons melden bij de telefooncel van A-dock in de Anacortes Marina, om twaalf uur vertrek. Naar goed Amerikaans gebruik eerst een uitvoerige toespraak over laws, rules en regulations. Tot slot nog een paar “wensen” van de kapitein, in het kort: blijf met je takken van mijn boot af, maak ‘m niet smerig en gooi vooral geen zaken in het toilet die niet zijn gegeten of gedronken. Ze doen er ook echt alles aan om schadeclaims te voorkomen; géén chilidogs aan de bagage van een ander smeren, géén kinderen overboord gooien, niet tussen wal en schip stappen en meer van dergelijk onzin. Met ongeveer 75 personen verdeelt over twee verdiepingen trokken we uiteindelijk dan toch het zeegat uit. Aan het weer kon het in elk geval niet liggen. In één woord schitterend. Strak blauwe lucht, zonnetje en zo’n 28 graden, buitengaats natuurlijk iets minder en dat mooie weer schijnt nog minstens een week aan te houden. Men spreekt van een unicum. Nou goed dan, de opbrengst van vandaag: één bellen blazende Bultrug of was het toch een Gray Whale?, één, of misschien wel twee, Minke whales, hordes zeehonden, een stel Bald Eagles, waaronder een broedend stelletjes en wat kleine bruinvissen. De échte grote jongens, de Orca’s, waar Trix zo op hoopte, gaven vandaag even niet thuis. Beetje jammer, maar toch een fantastische dag die we voor geen goud hadden willen missen. Om half zes terug in de haven. Vervolgens nog een stukje gereden om een camping te vinden met een dumpstation of een full hook-up (water, stroom en afvoer op je eigen plek). Onze black- en grey watertanks – nee, dat wil je niet weten – waren dringend aan legen toe. Dat heb je d’r van als je steeds in natuurparken op campings gaat staan, daar hebben ze dat allemaal niet. We komen nu echt in de buurt van Seattle en dat kun je wel merken ook, behoorlijk stedelijk allemaal. De wegen zijn hartstikke druk, maar gelukkig ook heel erg breed. De camping waar we nu staan ligt in Everet en heet Lakeside RV Park. Klinkt idyllisch, is het niet. De camping ligt tussen twee snelwegen geklemt en beslaat ongeveer drie vierkante kilometer asfalt, compleet met verkeershobbels en wat vluchtheuvels. Dan plemp je ‘m, op wat smalle paadjes na, tot op de laatste centimeter vol met met RV’s en reusachtige, vaak monsterlijke caravans en voilá, onze overnachtingsplek . Het enige groen dat er hier valt te zien is de groene kleur van onze buurmans pick-up en van de vuilniscontainers waar we recht tegenover staan. En ja hoor, dat vieze watergat met die paar verkreukelde coniferen, dat moet het Lake zijn……..geweest. Nou ja, voor één nacht kan alles. Morgen zijn we weer van onze troep af en kunnen we weer een paar dagen volledig self supporting de natuur in en dat is toch absoluut het allerleukste.

Geschreven door Janentrix