De Icefield Parkway staat vandaag op het programma. We rijden van Jasper naar Lake Louise, in zuidelijke richting dus. Geen spijt dat we gisteren vanwege het regenachtige weer in Jasper zijn blijven hangen. Vandaag begon bewolkt, maar al snel kwam het zonnetje door en werd het eigenlijk steeds mooier. En dat op een weg die kenners “the most scenic road in the world” noemen. We zijn hier al twee keer eerder geweest, maar je blijft nieuwe dingen zien en woorden schieten letterlijk tekort. Je hebt hier echt te maken met de overtreffendste trap van het begrip “mooi”. Het landschap is werkelijk adembenemend en er lijkt geen einde aan de weg te komen, ook al is ie maar zo’n 230 km lang. Je valt van de ene oooh in de andere aaaah, écht de hogeschool van landscaping. Dus als je ooit van plan bent om naar Canada te gaan, heb ik nog een leuke tip. En dus volop genoten van het mooie weer, de prachtige vergezichten, schitterende watervallen, rivieren en meren. Op een drietal Elks (of zijn het Elken?) na, vlak na ons vertrek uit Jasper, vandaag geen grote dieren gezien. “You can’t have it all“ zullen we maar zeggen. Aangekomen in Lake Louise even een ijsje gehaald, van bijna Amerikaanse afmetingen, zo groot. Trix had een campground uitgezocht in Field (Kicking Horse Campground) in het Yoho National Park. Konden we eerst ook nog even bij de Takakkaw Falls kijken. In de taal van de Cree Indianen betekent Takakkaw “prachtig”. En dat was ie. Een riviertje dondert zich met grof geweld 245 mtr naar beneden het dal in, om daarna weer rustig verder te stromen ook nog. Was alleen even een gedoe om bij deze hoogste waterval van Canada te komen. Je moest een pasje over en daar zaten een paar venijnige haarspelden in. Verboden voor aanhangers en voertuigen langer dan 7 mtr. moesten voor- en achteruit steken om de krappe bochtjes door te komen. Ik dus ook…. ging prima hoor 😉 Tot slot nog een tijdje op een trein staan te wachten die hier een groot hoogteverschil overbrugt door in rondjes draaiend de berg te beklimmen. Je ziet de trein een tunnel in rijden en even later in tegengestelde richting een andere tunnel uitkomen. En dat terwijl de laatste wagons de eerste tunnel nog moeten inrijden. Apart gezicht, maar we hebben er lang op moeten wachten. Resultaat, pas om 20:00 uur aan de macaroni, lekker!

Geschreven door Janentrix