Om 05.00 uur gaat de wekker en om 05.15 uur volgt een wake-up-call van de receptie. Het gaat een lange dag worden, die zondagavond thuis pas eindigt. Het busje van het hotel brengt ons samen met een Duits stel en een paar piloten naar de luchthaven. Een ritje van hooguit een kwartier. In de hal worden we opgewacht door een stel cowboys die ons alvast de douanepapieren voor Amerika overhandigen. Een klein stukje verder staat een enthousiaste vent die ons uitbundig begroet en informeeert naar onze bestemming. “Via Denver naar Chicago en dan naar Amsterdam” waarop hij ons verrast met de mededeling dat “the Denver flight has been cancelled”. Fijn, altijd prettig om de dag te beginnen met positieve berichten. Met drie personen is men vervolgens bezig geweest om ons om te boeken op een rechtstreekse vlucht van Air Canada naar Chicago. Uiteindelijk natuurlijk allemaal gelukt, alleen kregen we hierdoor te maken met een wachttijd van ruim 5 uur op Chicago. Ook heel handig was dat de Amerikaanse douane en paspoortcontrole al in Calgary aanwezig was. Daardoor werd de bagage direct doorgestuurd naar Nederland en hoefde de hele zaak dus niet opnieuw ingecheckt in Chicago. Scheelde toch mooi een hoop gesleep, maar daardoor moesten we in Chicago binnen blijven. Prima vlucht bij de nooduitgang en dus met heel veel beenruimte. Voor de vlucht naar Amsterdam had Trix geprobeerd een upgrade van economy naar economy-plus te boeken, maar die plaatsen waren helaas niet meer beschikbaar. Bij de gate bleek echter dat we al waren ingecheckt op economy-plus. Mooi, daar hadden we op de heenweg €75,– per persoon extra voor moeten betalen en hadden het nu dus gratis. Blijft een hele zit, die acht uur vliegen naar Amsterdam. En tot overmaat van ramp was de batterij van mijn I-Pod leeg, zat de oplader die ik natuurlijk in Chicago had kunnen gebruiken in de “grote” bagage waar ik niet meer bij kon en was het entertainment systeem van het vliegtuig kapot. Geen eigen muziekje dus én geen films voor onderweg. Nou, lekker dan. Met een vertraging van zo’n 20 minuten vertrokken we uit Chicago en kwamen uiteindelijk ruim een uur te vroeg aan in Amsterdam. We hadden zeker wind mee. Een mooie meevaller. Als volleerde smokkelaars hebben we in Amsterdam alle aankopen, waaronder een veel te dure laptop voor Joost, door de douane geloodsd. Weer zo’n mazzeltje. Joost heeft ons vervolgens keurig thuis gebracht. En dat was het dan…… de vakantie zit erop. Jammer, maar wat een fantastische belevenis. Echt om nooit te vergeten ! Inmiddels heb ik er al weer een weekje werk opzitten. Valt best wel tegen, maar uiteindelijk went alles, zegt men. En we kijken natuurlijk al weer uit naar het volgende avontuur. Morgenochtend, maandag 29 juni, gaat Trix het ziekenhuis in voor een nieuwe heup. Ik mag haar om 10.30 uur afleveren in Zeist en als alles goed gaat mag ze er vrijdag 3 juli weer uit. Spannend….. en hoog nodig, want lopen kan ze bijna niet meer.

Geschreven door Janentrix