Nee, de kop heeft niets met eten te maken. We aten trouwens vandaag rode kool met appeltjes van Hak. Een lekker overblijfsel van ons bezoek aan Neal en Annie. Weet je nog, groothandel en supermarkt met typisch Nederlandse spullen. Na alle pasta en burgers smaakte dit weer eens gewoon zoals thuis. Erg lekker dus, maar dat terzijde. Ik ben duidelijk in de bonen, want in de afgelopen paar dagen gebruikte ik steeds een verkeerde datum. Voor de goede orde: dit stukje schrijf ik op woensdag 21-5 om half negen in de avond, lokale tijd. Wanneer jullie dit epistel te lezen krijgen is nog even onbekend. De camping waar we nu staan heeft in elk geval geen internet. Zo, dat waren even wat losse mededelingen en dan nu onze belevenissen van vandaag. We zijn naar de 553 meter hoge CN Tower in Toronto geweest. Twee tussenstations waarvan de hoogste – de Skypod op 447 meter – gedeeltelijk is voorzien van een glazen vloer. Trix stapte er zonder enig probleem op, maar ik moet toegeven dat ik toch over een behoorlijk hoge drempel heen moest. Op zo’n hoogte op een stukje glas gaan staan met niets onder je, brrrr. Uiteindelijk wel gedaan, maar niet van harte. ‘t Is niet goedkoop, maar dan heb je wel iets. Om met twee personen dit feestje te mogen meemaken betaal je slechts $ 55,–. Geweldig uitzicht over de stad en verre omtrek natuurlijk, je kijkt letterlijk neer op de hoogste kantoor- en flatgebouwen van de city. Parkeren ging ook prima. Een fijne ruime parkeerplaats achter een slagboom en nog bewaking ook. En aan de voet van de toren natuurlijk. Gelukkig viel het prijskaartje daarvan erg mee. Er werd een alleszins redelijk aktietarief van $ 50,– gehanteerd. Ik zei nog tegen de dame bij de slagboom “I’m not interested in buying the place, I just want to park here”, maar verder dan een wat glazige blik kwam ze niet. Nou ja, geld moet rollen en we hebben weer een prachtige dag aan onze toch al ruime verzameling toegevoegd.

Geschreven door Janentrix