Onze tweede dag in Waterton Lake National Park was wederom stralend. Vanochtend in Waterton Town eerst een onbeveiligd computernetwerk opgezocht en de verhalen van de afgelopen vier dagen gepost. Ook de kids waren allemaal on-line dus die hebben we ook even gezien en gesproken. Ellen kwam niet meer bij van het lachen toen ze mijn ongeschoren kop zag, met een baard van anderhalve week. Ook bij Joost liepen de tranen over zijn wangen. De reactie van Mirjam viel mee, zij had er al een beetje op gerekend. Verder hebben we de dag door gebracht met het bekijken van de toegankelijke delen van het park en een aantal korte wandelingen gemaakt. Steeds stukjes van 1 tot 3,5 km in een rustig tempo, veel meer kan Trix d’r heup op dit moment niet meer aan. Een prachtig park met riviertjes en hier en daar knalrode rotsen. Wijdse uitzichten met bergen en meren, maar ook donkere bossen die bijna luguber aandoen. Bijna terug in Waterton Town moest ik toch nog even fors op de rem staan. Een beer, vlak voor ons op de weg. Niet zo’n heel groot exemplaar, maar wel prachtig dichtbij. Vanavond hebben we gegeten bij Zum’s Eatery. Een soort afhaal chinees, maar dan met kip. Vanuit het restaurantgedeelte kijk je regelrecht in de keuken. Het gaat hier echt om het eten en niet om de ambiance. Groot glas water met een rietje, al je eten op één groot bord, dit keer wel een glaasje wijn erbij en de afsluitende koffie uit een mok met home baked pie op één bordje “easy to share…”. De rekening zat er ook alvast maar meteen bij. Als je wilt sta je binnen een halfuur weer op straat. Erg lekker gegeten, daar niet van……. maar toch. O ja, ijsje bij de buren, want dat staat niet op de kaart bij Zum’s. Op onze wandeling terug naar de camping ontdekten we enkele bambi’s in het gras die volgens insiders vanmiddag geboren waren. Dat heb je in een dorp waar de whitetail deer volledig op hun gemak zijn en in grote aantallen vrij rondlopen. De foto’s spreken boekdelen. Morgen gaan we echt richting Calgary want het einde van deze droom vakantie nadert helaas met rasse schreden.

Geschreven door Janentrix