Eerst nog even terugkomen op het woordgrapje van oom agent gisteren, “drive save” is de slogan van een lokale verkeersactie. “It has a double meaning, drive safe and save fuel at the same time”. Geen typfoutje dus 😉
Vandaag zijn we richting Rotorua gegaan. Naar Te Puia om precies te zijn, de bezienswaardigheid van de streek. Er zijn blubberende modderpoelen (Wairewarewa) en een paar geisers (Pohutu). We weten nu precies waaraan Rotorua haar bijnaam “Sulphur City” te danken heeft. Wat een lucht. Maar eigenlijk nog veel leuker, Te Puia bezit ook “De Ontmoetingsplaats van de oorlogvoerende partijen van Wahiao” ofwel “Te Whakarewarewatangaoteopetauaawahiao”. Tijdens de rondleiding beloofde de gids de entreeprijs terug te betalen als iemand in staat was dit goed uit te spreken. Precies, niemand dus, maar doe je best.
De Marae vormt het middelpunt van elke traditionele Maori nederzetting. In Te Puia staat de Rotowhio Marae. Een prachtig gebouw met heel veel traditioneel houtsnijwerk. Wel een toestand om binnen te komen. Een ongelukkige Amerikaan werd tot onze “chief” gedoopt. Hij mocht het strijdperk als eerste betreden. Een woeste Maori krijger kwam hem tegemoet. Een agressieve dans, wapen gekletter en uiteindelijk het op de grond neerleggen van een varenblad. Die mocht de chief vervolgens ophalen en toen was alles koek en ei. Handen schudden en twee keer “neuzen” (Hungi). Onze groep mocht, na dit uitgebreide Kia Ora (welkomstceremonie), naar binnen, maar wel even de schoenen uit, hè. Een prachtige show van een halfuurtje met o.a. een Haka, zang, dans en gedoe met stokken. Echt geweldig! Trouwens, dat wat die woeste krijger buiten deed was achteraf ook een Haka. Een traditionele oorlogsdans. Misschien wel eens op TV gezien als de All Blacks, het nationale team van NZ, een rugbywedstrijd moet spelen. Ze proberen daar altijd mee te beginnen om hun tegenstander te intimideren.

Geschreven door Janentrix