Het was erg mistig toen vanochtend rond de klok van 8 de luiken opengingen. Volgens insiders was er sprake van een dikke zee mist. Dat komt vaker voor in Sidney. Trekt meestal in de loop van ochtend op, werd er nog bij gezegd. Omdat we geen reservering hadden zijn we al vrij vroeg, 09:30 uur, naar de ferry terminal gereden. De terminal was zelfs nog gesloten en er stond één andere auto voor het dichte hek. Later werd die daar weggestuurd en stonden wij als allereerste in de line up. De boot gaat maar één keer per dag, dus het was zaak er vroeg bij te zijn. Je weet maar nooit hoe druk het is. Maar gelukkig konden we mee. Speciaal voor ons was de Amerikaanse grenscontrole al naar Canada overgevlogen. Dus eerst het gebruikelijke gedoe, waar kom je vandaan, waar ga je naartoe, waar woon je, wie ken je, wie ken je niet, wie kent jou en waarom, hoeveel ooms en tantes heb je en wat is de geboortedatum van je goudvis? Echt paranoia zijn die lui. Maar goed, kennelijk hadden we alle vragen goed beantwoord en dat was maar goed ook, want eerst hadden we ons al een kaartje moeten aanschaffen. We mochten ons als eerste opstellen in rij 8. Als eerste aankomen en vrijwel als laatste inschepen. Dat zat er natuurlijk dik in 😉 Waar we niet op gerekend hadden was een tussenstop op de San Juan Islands. Er kwam een schoolklas met blèrende kinderen aan boord en natuurlijk een heleboel auto’s. De ferry was uiteindelijk hartstikke vol. Na 3,5 uur varen en zo’n 70 km verder kwamen we aan in Anacortes in de US. Gelukkig ook daar weer de paspoort controle. Blijkbaar vertrouwen ze hun eigen collega’s, waar we ons in Sidney langs geworsteld hadden, ook al niet meer, want het hele circus begon opnieuw. We laten het hele verhaal maar met een glimlach over ons heen komen. We hebben immers vakantie. De sfeer in Amerika is altijd nèt even anders dan in Canada, veel minder relaxed. De wegen zijn drukker, de mensen zijn drukker. Schreeuwerige reclameborden langs de weg. De 24/7 economie draait hier volop, alles is hier “Open” als je de flitsende en kleurrijke lichtreclames moet geloven. Iedereen loopt hier mobiel te bellen of te eten, want ook dat is hier een druk beoefende hobby. We zien het aan en denken er het onze van. Een aardig plekje gevonden op een RV park in Arlington. Van de veel mooiere overtocht dan de rechtstreekse naar Vancouver, hebben we overigens niet zoveel mee gekregen. Helaas is het de hele dag mistig gebleven. Pas ver in de middag hebben we nog eventjes een beetje zon gehad. Morgen gaat het richting Vancouver, want daar moet vrijdag de camper worden ingeleverd. Iets waar we natuurlijk erg naar uitkijken, dat begrijp je.

Geschreven door Janentrix