Het weekend even uit de lucht geweest, maar we zijn weer helemaal terug. Allereerst wil ik iedereen hartelijk bedanken voor alle leuke en originele verjaardagswensen die ik mocht ontvangen. Zover uit het oog en toch in het hart. Dank!! Wat wij in de afgelopen dagen hebben gedaan? We hebben een uitstapje gemaakt naar de US voor familiebezoek. Een enorm warm welkom en even hartelijke ontvangst door Annie en Neal, waar we twee nachten mochten blijven slapen. Zondag een heel gezellige dag doorgebracht met Andy en Barbara, die ons al even gastvrij onthaalden en ons o.a. downtown Grand Rapids hebben laten zien. Lekker de afgelopen pakweg 20 jaar met iedereen bijgekletst. Natuurlijk ook hun hartelijke groeten aan alle familie in Nederland. Het is waarschijnlijk nog nooit zo makkelijk geweest om de US binnen te komen. Aangekomen bij de grensovergang stonden er slechts vijf auto’s voor ons. Er werd gelukkig nauwelijks gecontroleerd, dus toen wij een half uur later eindelijk aan de beurt waren, bleek de grenswachter (heet dat zo?) een heel joviale en gezellige kerel te zijn. Hij hoefde slechts ons paspoort te zien, wilde weten wat voor werk ik deed, of we US-dollars hadden, of wij sinaasappels, citroenen, mango’s, kiwi’s of ananassen bij ons hadden. Allemaal even relevant natuurlijk. Toen wij ontkennend antwoordden begon hij gezellig tegen zijn walkie talkie te grappen “Yeah, I’ve got here these two WT’s in a motorhome….. no, they’re Dutch….. okay, I’ll send them up”. Wij werden door zijn collega aan de kant van de weg gedirigeerd en een trap opgestuurd; paspoorten en geld moesten mee. Met knikkende knieën beklommen wij de trap. “Als we onze schoenen maar mogen aanhouden”, fluisterde Trix nog. De ons toegewezen,in een zwart uniform met korte mouwen gehesen ambtenaar, kwam rechtstreeks uit een stripverhaal. Met een langs een liniaal getekend kubushoofd en een vriendelijke grijns begon hij z’n verhaal. Formulier invullen…. vingerafdrukken (electronisch)…. even lachen in de webcam…. $6,– per persoon afrekenen…. groen kaartje in ons paspoort…. “Is drie maanden geldig en weer inleveren als je het land weer verlaat”. De man had gelukkig een naambadge op en luisterde naar de typisch Amerikaanse naam Kaufmann. We konden het ijs een beetje breken door hem te vragen waar “WT” voor stond. Een echt antwoord kwam er echter niet. Ik opperde nog “Wrong Tourist”, maar dat maakte zijn grijns alleen maar groter. Later kwam Liesbeth, de dochter van Andy en Barbara, nog vrolijk met de suggestie “White Trash”, maar dat leek mij op de één of andere manier toch minder waarschijnlijk. Het zal wel altijd een raadsel blijven. Nadat wij vanochtend – maandag – samen met Neal zijn “American Dream” en levenswerk, een super gourmet supermarket met vooral typisch Nederlandse spullen en een import/groothandel in dito zaken hadden bekeken, enpassant mijn achterneven Ed en Ernie nog even ontmoet hebben, zijn we nu weer onderweg. De reis ging per ongeluk via een Outlet Shopping Mall. Man, wat kun je daar op een fantastische manier van je geld afkomen. Nu, 22.50 uur, eindelijk koffie en de tijd om dit stukje te schrijven en op het internet te kieperen. Morgen gaan we Canada weer in en hopen dat Niagara Falls nog niet is opgedroogd. Anders gaan we voor niets.

Geschreven door Janentrix