Woensdagochtend op stap in het Snowdonian National Park. Helaas is het zwaar bewolkt en de Snowdon, met 1.085 mtr de hoogste berg van Wales en misschien wel van de hele UK, zit in de wolken. We hebben dus maar afgezien van de treinreis naar de top. Jammer, volgende keer beter. We zijn dus van het ene prachtige dorpje naar het andere gereden. Hier en daar wat rondgewandeld, mooie oude huisjes, kneuterige winkeltjes, bruggetjes en leuke doorkijkjes. Echt de moeite waard. Sowieso een prachtig gebied, maar heel erg smalle weggetjes. Met de caravan hier dus echt wegblijven! En dan die plaatsnamen, stuk voor stuk werkelijk niet om uit te spreken. Met z’n 58 (!!) ogenschijnlijke willekeurig bij elkaar geraapte letters spant het idyllische Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch echt wel de kroon. Het schijnt ’s werelds langste plaatsnaam te zijn en betekent zoveel als “de kerk van St. Mary in het dal van de witte hazelaar, dichtbij de snelle draaikolk van de rode grot van St. Tysilio”. Succes en nee, voor mij geen peultjes meer 😉
Terug op de camping heeft Dan, van de receptie, ons geholpen de satellietschotel en –ontvanger aan de praat te krijgen. Zijn magic touch, hij wist op de afstandsbediening het knopje “info” te vinden, deed wonderen. We hebben dus nu ook werkende TV aan boord en kunnen dus het nieuws een beetje blijven volgen.
Geschreven door Janentrix