Met pijn in het hart hebben we vanochtend onze geweldige plek aan de Squamish river verlaten. Maar eerst nog even terugkomen op gisteravond. Toen het écht donker was, en het was heel erg écht, écht donker, de sterrenhemel bekeken. In één woord fantastisch!! Een fascinerend schouwspel zoals je in Nederland waarschijnlijk nooit zult zien vanwege alle lichtvervuiling en aan de andere kant sta je ook weer niet op je gemak. Bij elk krakend takje verwacht je oog in oog komen te staan met een grizzly. Hoewel, daar was het waarschijnlijk ook te donker voor, maar toch, ze zitten er echt en da’s geen fijn idee zo in het donker. De absolute stilte werd alleen even verstoord door een speedboot van de lokale “Search & Rescue”,die met knallende uitlaat en zoeklichten langs kwam razen. Badend in het licht even een hand in de lucht, zoals zij waarschijnlijk ook deden. Maar dat kon ik natuurlijk niet zien. Goed, vanochtend dus weer op pad. Eerst 15 km terug naar de hoofdweg en toen richting Whistler. Waren we in 2008 ook al geweest, maar toen waren de voorbereidingen voor de Olympische spelen in volle gang en waren er overal werkzaamheden. De spelen zijn niet onopgemerkt aan Whistler voorbij gegaan. Van het kleine dorpje dat het toen nog was, is het inmiddels een mondaine wintersportbestemming. Het dorp is ongeveer vijf keer in omvang toegenomen en lijkt nu echt helemaal af. Je kent het bijna niet meer terug en het is er enorm op vooruit gegaan. Wat een leuk dorp en wat is die Mocha Grande van Starbucks toch lekker, want die hadden ze natuurlijk ook in het dorp, twee of drie zelfs. Verder maar weer, door een bergachtig landschap over een twee baans highway die af en toe een stukje drie baans is voor de ware “haasthebbers” . Haast hebben wij natuurlijk niet. Op bijna elke parkeerplaats wel even gestopt om te genieten van het uitzicht. Zo hoort vakantie te zijn !! Het is inmiddels 18:30 uur en Trix is aan het koken. Iets met gerookte zalm, sla en aardappelpuffers. Ho, stop ik word geroepen voor het eten. Pauzepauzepauzepauzepauzepauze……..en inderdaad, heel errug lekker. De camping is klein, maar fijn. Slechts een paar plaatsen, maar netjes verzorgd en natuurlijk een full hook up met 30 Amp. stroom. De plaats waar we vlak bij zijn heet Clinton en de camping is iets met “first pine”, of zo. Op borden langs de weg wordt deze camping aangeprezen als “Quiet” en “Shady”. Ik moet zeggen dat er aardig wat schaduw is, maar quiet is het beslist niet. Achter het heuveltje waar we tegenaan kijken loopt de highway. Weliswaar niet erg druk, maar om het nou rustig te noemen gaat misschien wat ver. Mij benieuwen hoe dat vannacht gaat.

Geschreven door Janentrix