Die nacht had ik slecht geslapen. We lagen met z'n zessen op een kamer en het raam was dicht. Ook zat het vele eten van de avond ervoor mij dwars.
Een man op dezelfde kamer liet me die ochtend foto's en filmpjes zien van zijn paragliding tocht. Hij had die dus vanuit de lucht gemaakt. Hij vertelde dat hij op 2000m hoogte was geweest in de buurt van Alesjaure waar ik ook geweest was. Ik zag de hutten liggen. Ook liet hij me de hoogste berg, de Kebnekaise zien, de top lag vol met sneeuw.

Toen ik naar het restaurant ging om te ontbijten kreeg ik te horen dat ik een lunchpakket besteld had. Dat wist ik ook niet meer. Ik vroeg of ik dat op kon schuiven naar de volgende dag. Geen probleem. Ik zag het Nederlandse stel weer waarvan de man ineens niet meer goed kon lopen. Ze hadden een helikopter naar de bewoonde wereld moeten nemen en dat kostte inderdaad 500 euro!
Na het eten een wasje gedaan want ik had nog twee dagen te gaan voordat ik weer thuis zou zijn. In Stockholm had ik misschien mijn eigen handdoekjes weer nodig, schone sokken en onderbroek.

Daarna ging ik naar het Naturum museum dat hier vlakbij lag. Het ging over de flora en fauna hier, maar er was ook zorgwekkende informatie over de klimaatopwarming. Een jonge vrouw op mijn kamer was hier trouwens voor werk; ze ging onderzoeken of de boomgrens opschoof. Hij lag nu hier op 700m.
In het museum bekeek ik ook een filmpje over rendieren en de Samis, en een filmpje over de natuurparken hier in het noorden. Ik ontdekte dat de dikke keutels die ik onderweg vaker gezien had, afkomstig waren van elanden. Over het dode berkenbos las ik dat die bomen eens in de zoveel jaren aangetast worden door een soort mot, maar dat er genoeg nieuwe scheutjes zouden zijn. En ook ruimte voor andere flora.

Na het bezoek aan het museum dat overigens gratis was, ging ik naar Abisko centrum. Ik had gehoord dat daar een winkel was. Ik kocht er plakken kaas en een sinaasappel. Ik had tussen de middag absoluut geen honger en alleen maar die sinaasappel gegeten, lekker sappig!
Ik zag Ad en Tobias weer. Ze waren deze dag aangekomen. Ad voelde zich nog steeds niet goed, hopelijk geen Corona! Zijn zoon had dus de hele Kungsleden gelopen en wilde nog in midden-Zweden een deel van het Olavspad gaan lopen (een pelgrimspad naar Trondheim, Noorwegen). Hij wist dus niet van ophouden en had nu ook de tijd. Zijn vader zou naar huis gaan.

's Middags liep ik naar een kleine Sami nederzetting, nagemaakt hoe ze vroeger leefden. Ik zag dat de takken in de vorm van een wigwam gebruikt werden als tijdelijk onderkomen. Ze deden er dan een zeil overheen en hadden een hut zoals bij de Indianen.

Daarna liep ik de canyon route, één van de hoofdattracties van Abisko en één van de redenen waarom Abisko een nationaal park werd. Het pad sloot aan op een ander pad naar Torneträsk; één van Zweden's grootste meren (het stond op nummer 7). Ik zat even op een bankje bij het water, maar de wind was fris. Ik ging terug en maakte een cappu in de grote gemeenschappelijke ruimte.

Om kwart voor 7 gegeten en nog wat gepraat met twee Zweedse meisjes; eentje zou morgen beginnen en tot Nikkaluokta lopen (een week) met tent. Ze had 20 kilo bij zich! Het andere meisje had de hele Kungsleden gelopen en gekampeerd zonder enige ervaring. Haar gewicht variëerde van 15 tot 24 kilo, dat hing af van de hoeveelheid eten dat ze bij zich had. Wat een gewicht! Ik had dacht ik ongeveer 10 of 11 kilo.

Het complex had verschillende kleinere ruimtes ingericht als huiskamer, erg gezellig! De ruimtes zijn wel open. Na het eten zat ik op de bank in een ruimte met een knapperende open haard.

Geschreven door Doro