Het ostello had een "kastkeuken", van de buitenkant zag het uit als een kast. Als je de deuren opendeed, was er een aanrecht met fornuis, keukenkastjes en magnetron!

Om 8 uur moesten we uit het ostello zijn. Dat lukte ons wel. We namen afscheid van de Duitse vrouwen die eerst naar een barretje gingen, en behalve lopen ook een stuk met de trein gingen reizen.

Het eerste stuk van de route ging over de asfaltweg slingerend omhoog, met mooie uitzichten over de Apennijnen. In het begin zaten we in de mist en zagen we niets. Gelukkig trok de mist op. We liepen daarna over mooie bospaadjes en op een gegeven moment liet de zon zich weer eens zien.

We kwamen door een paar kleine dorpjes, eentje was heel oud zo te zien. Helaas was er nergens een barretje of een winkel voor kaas en brood. We hadden nog een appel, een cakeje en een koekje, daar konden we wel verder op lopen. De klim naar bijna 600 meter hadden we achter de rug, daarna was het afdalen richting zee, soms steil en vermoeiend voor de voeten. Ik had wat last van mijn linkervoet. Plotseling zagen we de zee tijdens de afdaling. We zagen ook de eerste pijnbomen (of waren het zeedennen?) en cipressen.

Uiteindelijk vonden we vlak vóór Sarzana een bar waar we voor 11 euro per persoon "pranzo" (lunch) konden krijgen inclusief water en koffie. We kregen als primo piatto pasta met pesto, maar daar zaten ook gekookte aardappelen tussen. (De Fransen vinden aardappels groente, misschien de Italianen ook.) Als secondo piatto kregen we een gemengde salade. We hadden namelijk aangegeven dat we vegetarisch waren.
De man achter de bar kwam met een groot schrift waar we als pelgrims verzocht werden iets in te schrijven. (Pelgrim = wandelaar van de Via Francigena ). We kregen ook nog een stempel in onze "credenziale".

We liepen daarna nog ongeveer twee kilometer naar onze bed & breakfast, alweer zonder breakfast. We waren om twee uur in Sarzana en hadden ongeveer 15 kilometer gelopen. De dag ervoor hadden we moeite met het vinden van een onderkomen in Sarzana; de parrochia en het klooster ontvingen geen pelgrims meer. Daarom zaten we nu wat duurder; in een appartement, 68 euro. Het is wel luxe na de ostello's; er is een kamer/keuken (één vertrek) met wasmachine, een badkamer en een verdieping hoger is de slaapkamer.
Toen ik wilde douchen, kreeg ik slechts koud water, ik moest weer bellen en de man die ons in het appartement had gelaten, moest weer terugkomen. Een of andere stok had tegen een schakelaar gestaan en deze uitgezet, daardoor stond de geiser uit. Het was dus zo gefixt en Els kon toen warm douchen.

Sarzana is een leuk plaatsje. We zagen er ook sinaasappelbomen.
We deden inkopen voor de broodmaaltijd en voor de volgende dag. Nadat we de spullen naar het appartement hadden gebracht en een terrasje op wilden zoeken, kwamen we het Vlaams stel van laatst tegen. Zij waren klaar met wandelen en gingen de volgende dag een auto huren om nog een weekje wat rond te toeren.
We wilden op het terras een glas rode wijn drinken, de ober bracht van alles erbij en rekende vervolgens 10 euro! Dit hadden we al vaker meegemaakt; bestelden we twee glazen wijn, kregen we er van alles bij en vervolgens moesten we minstens 7 euro betalen!

's Avonds aten we brood in de kamer/keuken en voor later op de avond genoten we nog van een lekkere fles rode wijn op de bank.

Geschreven door Doro