Vanmorgen mocht ik een stokbrood met kaas en tomaat meenemen voor de lunch. Deze mensen hebben me echt goed verzorgd, met avondeten, ontbijt en brood om mee te nemen. En dan niet te vergeten de biertjes en de wijn.
Voordat ik naar bed ging, wilde Monique Songy eerst nog een foto van ons samen, door haar man genomen. Ik ben vroeg naar bed gegaan, ik was erg moe. Het lopen met de rugzak is toch wel zwaar, er zit bijna 12 kilo in. Op onverharde wegen loop ik met de stokken, op die manier ontzie ik mijn knieën en heb ik de indruk dat ik sneller kan lopen.

Ik hoefde vandaag alleen maar rechtdoor te lopen; allemaal Romeinse weg, kaarsrecht, net als de huidige autowegen, met weer die stevige westenwind. Overigens is de wandeltemperatuur prima, niet te warm en niet te koud. Onderweg heb ik een ree gezien, mooi, ik wilde hem fotograferen maar hij was te ver weg.

Na 10 km kwam ik in een dorpje, daar stond een man buiten die vroeg waar ik heen ging. Ik vroeg hem of er een bakker was, nee, alleen een rijdende bakker. Of ik geen brood bij me had. Ik antwoordde van wel, maar misschien niet genoeg. Toen heeft hij me een stuk vers brood gegeven. Geweldig!

Rond 2 uur was ik in Corbeil, na bijna 20 km. De deur van de mairie was open (dat had Monique Songy me gisteren uitgelegd) en rechts was nog een deur naar het pelgrimonderkomen. Vroeger was dit een school. In deze ruimte staat een pingpongtafel (voor de jeugd als er geen pelgrims zijn), een veld bed, houten banken (de pingpongtafel fungeert als tafel), een koffiezetapparaat, koffie, thee, suiker, een mok met lepel, een magnetron en bestek. Een douche is er niet, ik heb me op de wc gewassen.

Het kerkje was open, ik wilde even op een bankje zitten, maar er zat overal vogelpoep op! Gaan die mensen daar gewoon op zitten als ze naar de kerk gaan?

Meneer Michel Mirofle kwam langs om zich voor te stellen, hij heeft voor mij geïnformeerd voor onderkomen voor overmorgen (voor morgen heb ik al gebeld). Het pelgrimsonderkomen voor donderdag lukte niet, hij heeft me nu een ander adres gegeven. Ik bel morgen pas, dan weet ik of ik die 29 km aankan. Conditioneel lukt het allemaal wel, maar die zware rugzak begint me op een gegeven moment te irriteren. Ik krijg last van mijn schouders terwijl de rugzak op de heupen moet steunen.

Ik zie geen enkele pelgrim, in Châlons heb ik wel 2 mensen met rugzak van een afstand gezien. Die meneer die mij dat brood had gegeven, zei dat hij elke dag wel een pelgrim zag. Volgens mij is de vorige van 22 juli, aan de schriften te zien bij de onderkomens. Ik had haar verslag ook al in Coole gezien. In ieder geval zal Guus morgen ook hier zijn.

's Avonds om 7 uur kwam Michel mijn eten brengen in een mand (ook voor morgenvroeg); een magnetron gerecht met kip en gepureerde groenten, cherrytomaatjes, stokbrood, camembert, jam, boter, een fles rode wijn (die ik voor 2/3 leeg heb gedronken), pâté, 2 appeltjes en 1 abrikoos en 1 tuttifrutti snoepje (voor onderweg).

Geschreven door Doro