Deze ochtend vertrokken we om 8 uur, na afscheid genomen te hebben van de twee aardige Italianen. Geen wolkje aan de lucht maar wel een frisse wind.
Onderweg bij het kerkje "Santuario Madonna del Sorbo" zagen we de Zwitser met zijn vrouw in het kerkje zitten. We konden er een stempel krijgen.

De legende:
Een herdersjongen zag dat één dier van zijn kudde elke dag wegliep en na uren pas weer terugkwam. Op een dag ging hij erachteraan en zag het dier rechtop op zijn achterpoten staan met de voorpoten gekruist alsof het aan het bidden was. Toen zag de jongen Maria met kind. Zij zei tegen hem dat hij aan de mensen in Formello moest vertellen wat hij gezien had. Om te zorgen dat ze hem zouden geloven, genas ze zijn kreupele hand. Zo gebeurde het dat er een heiligdom voor Maria werd opgericht.

We kwamen later in Formello waar we cappuccino dronken. Daarna dachten we dat ons hotel een stuk van de route lag en zijn we zelf gaan navigeren. We hadden soms een drukke weg waar bijna geen ruimte voor voetgangers was. Uiteindelijk kwamen we in Olgiata aan (we dachten dat we daar naartoe moesten), en zagen we slagbomen en een controlepost (militairen?). Toen Els vroeg waar het hotel lag, bleek dat we nog een paar kilometer moesten lopen. Het lag in Isola Farnese, vlakbij La Storta, vrijwel bijna op de route van de Via Francigena! We hadden 21,5 kilometer gelopen.

We hadden een hotelkamer met vier bedden. De man achter de receptie liet ons zien waar de bushalte was, voor het geval we een winkel nodig hadden of een pizzeria, we moesten dan 10 minuten met de bus naar La Storta. We vroegen of we dan in de bus kaartjes konden kopen. De man antwoordde "Dit is Italië, je stapt gewoon in, er is geen controle en zo ja, die mensen praten toch alleen maar Italiaans." (Overigens was er in Siena wèl een controle in de bus.) Met andere woorden: gewoon instappen en doen alsof je neus bloedt! We bleven toch maar bij het hotel, waar we lekker buiten in de zon konden zitten. 's Avonds gingen we naar een restaurant 500 meter verderop. We waren de eersten (zoals vaker) maar al snel werd het drukker. Het eten was er lekker.

Geschreven door Doro