Vannacht was er in het gebouw hard gepraat te horen;waarom moeten die mensen zo schreeuwen? Of is het zo erg akoestisch hier?

In de lange Via dei Tribunali ligt de Pio Monte della Misericorda, een kleine kerk in het oude centrum van Napels, vlakbij de Dom. Het is beroemd om zijn kunstwerken, waaronder Caravaggio's "De zeven werken van Barmhartigheid" uit 1607. Boven de kerk is een museum met schilderijen van o.a. Francesco de Mura uit de late Barok die wij allebei wel mooi vonden.

Na een cappuccino op een terras in de zon bezochten we de onderaardse stad van Napels. We kregen een rondleiding in het Engels. Eerst haalden de Grieken tufsteen uit de grond om tempels, huizen en stadsmuren van te bouwen. Zo hadden ze een heel gangenstelsel en grotere ruimtes gegraven. Toen de Romeinen kwamen, maakten zij daar waterleidingen en wateropvangplaatsen van. Het water kon via putten omhoog gehaald worden. Deze acquaducten bestonden bijna 2000 jaar. Toen brak de pest uit en bestond er gevaar voor besmetting en werden de acquaducten niet meer voor watertransport gebruikt. De ruimtes werden in de Tweede Wereldoorlog gebruikt als schuilkelders.
Daarna liepen we met de gids naar een Romeins amfitheater. Er stonden nu huizen, maar we mochten onder een huis gaan kijken naar resten van dit theater. Vreemd, mensen wonen daar óp een oud amfitheater van 2000 jaar oud ongeveer!

Toen had ik honger; we aten ergens een pizzastuk en liepen door smalle straatjes met winkeltjes richting haven. Daar zagen we het Castel Nuovo ofwel Maschio Angioino uit de 13de eeuw, gebouwd in opdracht van Karel I van Anjou. De naam Castel Nuovo kreeg het pas toen Alfonso I het in de 15de eeuw liet verbouwen. In die tijd werd ook de Arco di Trionfo gebouwd, een toegangspoiort van wit marmer. We zijn er niet in gegaan, we hebben het alleen van de buitenkant bekeken.
Zo loop je op zo'n dag in de stad toch nog ruim 15 kilometer!

's Avonds liepen we via smalle straatjes naar een restaurantje waar we lekker gegeten hebben.

Geschreven door Doro