Het was deze dag een stuk frisser en bewolkt, dat waren we niet meer gewend, maar dat liep wel lekker, ik moest mijn vestje weer aan. We liepen naar de boot, 4 km verderop aan de Po. Behalve wij waren er Hans en Richard, een Italiaans stel en een Pools stel. Dat Poolse stel liep vanaf Polen en had erg weinig bij zich; ze hadden eerst meer maar hadden meteen aan het begin van hun tocht het een en ander teruggestuurd. Nu liepen ze met kleine dagrugzakken. Ze hadden alleen de kleren bij zich die ze aan hadden, het meisje had het dan ook best koud op de boot met haar lange bloes.

De overtocht was 4,5 km en kostte 10 euro per persoon; had die man toch lekker weer 80 euro verdiend in 20 minuten! We gingen daarna nog wel allemaal naar zijn huis waar we buiten een stempel kregen in ons boekje en een gebedsprentje. We kregen ook nog iets van cultuur uitgelegd; er was een zuil waar onderin een afdruk van de voet van Sigeric was, de bisschop die in de 10de eeuw van Canterbury naar Rome liep en op de terugweg alles in kaart bracht.
De bootsman vertelde ons ook dat de brug bij Piacenza kapot was en dat we anders moesten lopen. In het begin liepen we achter de Italianen aan, zij zouden het wel weten. We zagen de man verderop weer, hij deelde een papier uit met foto's en tekst hoe we moesten lopen. Ik zag foto 1 maar niet onderweg en we liepen inmiddels vóór de Italianen. Na het eerste dorpje hadden we een lange saaie rijksweg, eerst liepen de Polen nog voor ons, achter onds zagen we de Italianen niet meer en de Nederlanders waren we allang kwijt. We begonnen te twijfelen; hadden we niet meteen na het eerste dorpje al anders moeten lopen? Waarom zei die man bij de oever dat we ons op dat kerkje van het eerste dorpje moesten focussen? Ging de route daarna al anders? We liepen nog kilometers rechtdoor over de rijksweg, gingen toen ergens koffie drinken en vragen hoe het zat met die brug (de meeste mensen hier spraken alleen Italiaans). Voor voetgangers zou het geen probleem zijn zei men.
Toen ik trouwens naar het toilet ging in die kroeg, moest ik eerst door de huiskamer van die mensen (Een ouder echtpaar en dochter). Pa zat op de bank waar ik langs moest. Toen moest ik naar buiten en daar was de wc, nogal een zooitje allemaal.
We gingen verder en zagen de borden met de omleiding; we hadden dus niks gemist. We zagen de Nederlanders en de Italianen. We liepen een stuk door een droge rivierbedding en konden zo de andere kant bereiken. We moesten ons toen richten op een kerk en zo kwamen we in Piacenza aan. Het begon te regenen en we doken een kroeg in voor een cappuccino. Daarna verder, poncho aan. Gelukkig werd het snel weer droog. Het laatste stuk naar Montale (buitenwijk van Piacenza) was saai, wel hebben we in een parkje nog geluncht. We kwamen tegelijk met Hans en Richard aan bij het ostello, maar waar was de sleutel? Hoe kwamen we binnen? Na wat zoeken en op en neer lopen en vragen lukte het ons om binnen te komen. Het is een mooi ostello met ruime keuken, slaapkamers op eerste en tweede verdieping met op elke verdieping wc en douche. We hadden weer een kamer voor twee met een eigen douche en wc, wat een luxe! Er was beneden ook nog een klein kerkje. Het ostello leek op een klein klooster.

We gingen kijken of de pizzeria in de buurt open zou gaan vanavond, helaas, vakantie, dat zien we vaker. De bus naar Piacenza stond klaar, 2 euro. De laatste zou om half 9 teruggaan. We gingen dus naar Piacenza. In de bus zocht ik alvast op Maps.me waar de bakker was in de buurt van de Dom en ik had een pizzeria gevonden. Ervan uit gaande dat de bus op de Piazza del Duomo zou stoppen...
De bus reed er niet naar toe, misschien zou hij wat omweggetjes maken, dat doet een bus vaker, maar nee, hij dreigde de stad uit te rijden, misschien wel helemaal terug naar Pavia! We stapten toen maar snel uit en hebben in een barretje wat gedronken en gevraagd naar de bus naar het station, die stopte gelukkig vlakbij een half uur later. Bij het station hebben we inkopen gedaan voor courgettepasta. Uiteindelijk waren we met de bus teruggegaan, de Nederlanders waren klaar met eten en toen konden wij gaan koken. Heerlijk gegeten met rode wijn erbij!

Geschreven door Doro