Niet ver van Akhaltsikhe ligt het klooster Sapara uit de negende eeuw, één van de beroemdste kloosters van zuid-Georgië. Het was er heel rustig, geen toeristen, terwijl het zo mooi lag! De route erheen was ook heel mooi; langs de Mtkvari rivier met mooie uitzichten over rotsachtige bergen en mooie ravijnen.
We bekeken de H. Sawwa (Bataaf) uit de 13de en 14de eeuw. Binnen waren mooie fresco's te bezichtigen. Steeds als ik een kerk binnen ging, moest ik een hoofddoek om.

We vervolgden de mooie route en kwamen bij het Khertvisi-fort uit de negende eeuw (daarna herhaaldelijk herbouwd) waar we even uitstapten om foto's te maken.

Verder ging het naar de grottenstad Vardzia, in de 12de eeuw door koning Georgi III gebouwd als fort. Zijn dochter koningin Tamar maakte er een klooster van. Er woonden en werkten hier vroeger 2000 monniken. Oorspronkelijk bestond het uit dertien verdiepingen verbonden met elkaar via trappen en onderaardse gangen. Het was af en toe bukken en oppassen voor je hoofd! Ik vond het heel mooi om te zien. Er is nu nog maar één zesde over van deze grottenstad vanwege aardbevingen.
Na de bezichtiging aten we bij het complex aan de rivier lekkere kachapuri.

We reden verder naar de grens. Het laatste stuk, zo'n 25 km schat ik, was de weg erg slecht. Veel gaten. De bus moest steeds slalommen om de gaten heen, dat schoot niet op. Langs de weg lagen veel armoedige huizen, ze hadden geen gas en stookten met turf. Ik hoorde de volgende dag dat daar Armeniërs woonden.
Bij de grens hield Maarten een mooi afscheidswoordje voor Mischa de chauffeur en Onise de gids, beiden kregen een fooi van ons. Daarna moesten we uitstappen en binnen onze paspoorten laten zien. We kregen onze tweede stempel omdat we Georgië weer verlieten. We reden een stukje verder en toen moesten we te voet verder over de Armeense grens. Binnen kregen we weer een stempel. De Armeense gids Andranik stond ons buiten op te wachten. Hij omhelsde de andere vier hartelijk omdat ze hem al twee keer eerder als gids hadden gehad.

In Armenië was de weg beter, glooiend groen landschap zag ik om me heen en bijna geen huizen.
De eerste stad waar we kwamen was Gyumri. We hadden een prachtig hotel met grote kamers (behalve Wim), het was een villa geweest. Er was een mooie binnenplaats.
Andranik die tevens chauffeur was haalde ons na een half uur op en liet ons de stad zien. We zagen "moeder Armenië" , een groot beeld waar je via trappen naar toe kon. Het waaide er erg hard. Boven had je een mooi uitzicht over de stad. Daarna reden we naar een plein en liet hij ons een kerk zien (alleen buitenkant) en vertelde hij ons over de aardbeving die in december 1988 had plaatsgevonden. Er was veel schade en ze kregen geen hulp, ook niet van buurland Georgië vertelde hij.

Die avond aten we in een groot visrestaurant (ik at geen vis). Er waren vijvers met de vissen. Toen we weer teruggingen naar het hotel zag ik dat een jongen een vis doodsloeg met een stuk hout. Verschrikkelijk wat een dierenleed!

Geschreven door Doro