Het was Maria Hemelvaart, de Zwitsers hadden vrij en waren hier en daar in de bergen aan het picknicken.

Na een pelgrimsontbijt en even naar een winkeltje te zijn geweest (dat was wel open en het brood hadden we de dag ervoor besteld), vertrokken we om kwart voor 9. Het was weer heel mooi weer, wel nog fris, een graad of 12.
De route was erg mooi, het eerste stuk ging best gemakkelijk en de rugzak ging ook nog lekker. Alleen jammer dat de weg voor auto's er vaak langs liep, gelukkig wel op afstand.

Vóór een stuwmeer, Lac des Toules, zagen we een Alpenmarmot. We probeerden er foto's en filmpjes van te maken, dat was moeilijk, hij was toch iets te ver weg. Het was leuk om naar te kijken. We zagen er even later nog een paar.

Er zaten af en toe steile stukjes in de route, maar we hadden steeds prachtig uitzicht over de bergen!

We kwamen tegen 3 uur aan bij het Hospice, we moesten ons melden en kregen thee in de ruimte waar ook het avondeten was. Een Augustijner vertelde ons dat Bernardus het klooster in de 11de eeuw gesticht had en dat het sindsdien altijd geopend is, het hele jaar door.

We moesten naar een slaapzaal op de derde verdieping, er was nog niemand. Er waren volgens mij meer slaapzalen. De douches en de wc's zagen er prima uit.
Na een warme douche hebben we de kerk en de benedenkerk bezocht en de schatkamer. Daarna wilden we buiten kijken en foto's maken maar het regende helaas. Toen hebben we eerst maar een Via Francigena bier gedronken.

's Avonds gingen we eten in een grote ruimte met lange tafels. Op elke tafel stond een bordje met namen wie er aan welke tafel moest zitten. (Ik had gereserveerd een dag van tevoren). We kregen soep met brood, rijst met een saus van vlees en groente en als toetje yoghurt met abrikozenstukjes.

Een Australische vrouw van 62 en haar Engelse man wilden van Orsières naar Rome lopen. Die vrouw vertelde dat ze in de 70er jaren 5 jaar over de wereld heeft gereisd. Zo heeft ze haar Engelse man leren kennen in een bar waar ze werkte en hij als gast kwam. Ze wilde ook nog graag een keer naar Jordanië lopen.
Een Italiaan vertelde dat je in Italië tot Aosta terecht kon met de Franse taal, onder Aosta kennen ze geen Frans.

Na het eten gingen we nog even naar buiten, het was koud en we liepen op crocssandalen zonder sokken. We waren even een kijkje over de grens gaan nemen, die lag 300 meter verder. Daarna een warme koffie.

We hadden 12,5 km gelopen en waren ruim 800 meter gestegen.

Geschreven door Doro