Deze ochtend vertrokken we met de jeep naar Juta, een van de 2 hoogste dorpjes van Georgië, op 2200m hoogte, 24km van Stepantsminda (Kazbegi). Onderweg vielen me de vele gasbuizen boven de grond op. Deze hangen om en in de dorpjes, ik had het al eerder gezien maar nog niet vermeld. Vreemd vond ik dat.

Het grootste gedeelte van de route ging over een onverharde weg met gaten. We werden weer behoorlijk door elkaar geschud! De weg was gelukkig breed genoeg voor tegenliggers.

Wim, Toon en Leny bleven in Juta, zij maakten een kortere wandeling. Maarten en ik liepen met Onise in de Sno vallei. Het eerste stuk was het steilst, daarna liepen we door de vallei met een stromend riviertje. We hadden uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Er waren veel kalfjes, paarden en enkele ezels boven. De vele kalfjes liepen gewoon over het pad!
We moesten drie keer het riviertje oversteken, de eerste twee keren lukte dat maar de derde keer durfden Maarten niet te springen over de natte, gladde stenen. We trokken toen maar even onze schoenen uit, met de voeten door het water was lekker!
Uiteindelijk liepen we over rotsachtig terrein naar het begin van het riviertje, dat liep namelijk onder de rotsen. Op een rots hebben we gepauzeerd. Overigens liepen we de hele wandeling in de zon.

Onderweg zagen we ook tentjes, je mag daar vrij kamperen. In de buurt lagen enkele overkappingen met tafels en stoelen of banken. Er stonden ook flessen water, ik neem aan dat je daar voor moest betalen. Er waren ook hier en daar verspreid enkele wasbakken met kraan en spons om af te wassen. Ik heb wat van dat water gedronken maar vertrouwde het toch niet.

Op de terugweg hadden we nog pauze bij een meertje, het was er druk met wandelaars. Daarna naar de enige bemande hut waar je eten en een groot bier kon krijgen. Het was toen niet meer zo ver terug naar Juta.

Na het eten zijn we net als gisteren naar het dorpje gegaan. In het centrum zagen we de ene na de andere minimarket die nog open was. Het waren echt hele kleine winkeltjes die groente en fruit verkochten. Er waren nog veel mensen op straat. We zagen ook een omgebouwde rode bus als café, grappig.

Geschreven door Doro