De jeugdherberg was achteraf toch wel een beetje duur; 93 euro. Er zat wel warm eten en ontbijt bij inbegrepen. We hadden dan wel een kamer voor ons beiden, maar dat was maar 5 euro duurder dan een "dortoir" (slaapzaal).

We besloten deze dag om niet meer zoveel te stijgen en dalen als gisteren, dus liepen we het eerste stuk in het dal en een stukje langs de rivier de Dora Baltea. In één van de dorpjes waar we doorheen liepen, stond een oude wijnpers. We zagen er ook enkele pelgrims uit de jeugdherberg van Verrès; een Fransman, en een groepje van 2 Italianen en één Italiaanse. Eén van de Italianen wachtte ons gisteren bij de jeugdherberg op en vertelde dat hij als tolk moest optreden voor ons bij de receptie. Een aardige man die deze morgen mij ook al in het Engels probeerde uit te leggen hoe de wijnpers werkte.

We hebben onderweg verschillende oude bruggetjes gezien en hele leuke plaatsjes zoals Bard, met een mooi fort uit de 19de eeuw, deze was gebouwd op de resten van een eerder kasteel dat door de troepen van Napoleon vernietigd was. Vlak vóór Donnas, was een stuk Romeinse weg te zien, de Via delle Gallie, en restanten van een Romeinse poort. In die Romeinse weg kon je de karrensporen nog zien. We hadden geluk met foto's maken; er was niemand, even later wel.

Het schoot zo goed op met lopen dat we na Donnas besloten om de hogere variant te nemen met weer mooie uitzichten op het dal. Er waren ook veel wijngaarden waar Els regelmatig in dook om de druiven te testen.

Na bijna 20 km waren we rond 3 uur in Pont Saint Martin waar we een Romeinse brug zagen van 25 voor Christus. We hadden 2 bedden in een foresteria gereserveerd voor 15 euro (wel zonder eten). We hadden geen flauw idee wat een foresteria was. Ik dacht dat we op een slaapzaal zouden komen te liggen. Het bleek een groot gebouw te zijn waar we naar de eerste verdieping werden geleid. Daar waren 12 slaapkamers, sanitair en een hele grote ruimte met banken, tafels en stoelen. Dit alles zag er vrij nieuw uit. We kregen een kamer met drie bedden voor ons alleen, daarna moesten er allerlei formulieren ingevuld worden.
We waren de enigen hier. De dag ervoor waren er 6 vrouwen. Ik had het idee dat de foresteria niet goed liep, misschien omdat het buiten het centrum lag.

Die avond gingen we op aanraden van mevrouw Angela eten bij pizzeria New York.

Geschreven door Doro