Onderweg naar Yerevan, de hoofdstad van Armenië, zag ik ook weer die gasbuizen boven de grond. Ook zag ik dat alle huizen van tufsteen gebouwd waren, dit zijn grotere stenen dan onze bakstenen.

In de buurt van Artik, ten zuiden van Gyumri, bezochten we het kleine Gregoriuskerkje uit de zesde eeuw met ook alweer een paar mooie fresco's. Het kerkje lag op een heuvel en hier en daar zagen we volgens de gids kleine slangenholletjes.

We reden verder naar één van de beroemdste kloostercentra van Armenië, Harichavank, waarvan het oudste gedeelte uit de 7de eeuw is. De oudste kerk is genoemd naar Sint Gregorius de Verlichter, stichter van het Christendom. Onderweg er naar toe kon je de berg Aragatz zien liggen, deze berg ligt op 4090m.
De kathedraal van de Heilige Moeder Gods werd gebouwd in opdracht van Zakare Zakarian, opperbevelhebber en prins, die in de 13de eeuw samen met zijn broer Ivane over oost-Armenië regeerde.

De weg ging verder naar Aparan, waar een grote bakkerszaak lag. Je kon zien hoe ze de grote, ronde, platte broden aan de binnenkant van een kleurige oven plakten. Soms leek het alsof de jongen die dat deed in de oven viel, zo diep moest hij soms bukken.

Het was inmiddels erg warm geworden. We hadden wat van dat lekkere brood gegeten en ijskoffie van de gids gekregen. We vervolgden onze weg en kwamen langs huizen van de Jezidi's; 98% van de bevolking bestaat uit Armeniërs en 2% uit overig. Van deze 2% is een gedeelte Jezidi.
Een stukje verder lag het dorp Rya Taza, een Armeens kerkhof met grafmonumenten in de vorm van dieren, o.a. paarden.

Tot slot kwamen we langs het Armeense alfabet. Deze grote letters stonden verspreid ergens in de natuur. Het alfabet werd door Masjtot begin vijfde eeuw gemaakt.
In de verte lag de berg Ararat, ongeveer 5100m. Jammer genoeg was het heiïg en kon je hem niet goed zien.

We waren rond drie uur in Yerevan, hoofdstad van Armenië, gelegen op ongeveer 800m en tevens de grootste stad met ongeveer anderhalf miljoen inwoners. Na het inchecken (ik kwam erachter dat mijn vuile was nog in Gyumri lag, dumbo dat ik was!) liepen we naar de Cascade (dit zijn witte trappen) en dronken we een koel Weizenbier. Maarten en ik liepen daarna in de hitte van 34 graden alle trappen van de Cascade omhoog. Boven had je een mooi uitzicht over Yerevan. We liepen via kermisattracties uit de Russische tijd waar niet veel te doen was naar het grote standbeeld van Moeder Armenië.
Yerevan deed westers aan. Volgens de anderen die er al twee keer eerder waren geweest, was het veranderd; meer verkeer en meer toerisme. De economie ging er blijkbaar vooruit.
We aten 's avonds buiten bij een Italiaans restaurant. De Armeense wijn, Caras, was erg lekker!

Geschreven door Doro