Op zaterdag kwamen we aan in Mount Isa.
De zondag gebruikten wij om naar Lake Moondarra te gaan een prachtig groot meer dat is aangelegd om de stad van water te voorzien.
Mensen komen hier om aan het water te zitten en je mag hier kamperen
Er zitten heel veel vogels en we zien een waarschuwing voor krokodillen en hoewel Yolanda ons verzekerd dat het maar om kleine krokodilletjes gaat die heus niets doen gaan we het water toch maar niet in.
Weer valt het ons op dat alles netjes is, schone openbare toiletten en overal prullenbakken die geleegd zijn, nergens zie je afval liggen of sporen van vandalisme.

Mount Isa is een mijnwerkers stad. Hier staat een van ‘s werelds meest productieve mijnen met een gecombineerde productie van lood, zilver, koper en zink. De stad staat dan ook onder strenge contole op luchtkwaliteit vooral op lood.
Toen de mijn hier opende waren er niet genoeg huizen voor het aantal arbeiders dat ze nodig hadden, er werden tenten neergezet die steeds luxer werden en uiteindelijk zelfs omkleed met aluminium platen.

Omdat er in de tweede wereldoorlog een reële kans was dat de stad door Japan gebombardeerd zou worden werd er een ondergronds ziekenhuis gebouwd en werden de patiënten daarheen overgebracht. Hoewel hier nooit een bombardement is geweest waren de verpleegsters blij met het ondergrondse ziekenhuis, het was er heerlijk koel.
Na de oorlog werd het ziekenhuis gesloten. Alles bleef staan, de ingangen werden dichtgegooid met stenen. Toen een stel jongens in 1999 op zoek waren naar een mooie schuilplaats vonden ze via een luchtschacht het ziekenhuis nog helemaal in tact en er is door vrijwilligers een museum van gemaakt.

We gaan terug naar Cloncurry en onderweg zoeken we een verlaten uraniummijn op.
We hadden al gelezen dat er sinds de sluiting van de mijn met de naam Mary Kathleen niets meer aan de wegen is gedaan en dat was goed te merken, hier en daar was het zoeken naar de ‘weg’ maar we hebben het gevonden en het was de zoektocht om er te komen zeker waard!

We komen voor de nacht terug in Cloncurry en vervolgden vanmorgen onze rit over de ‘Mathilda way’. Vandaag is het 350 kilometer met (bijna) niets. Veel dor gras met hier en daar een boompje en hier en daar een paar koeien en nog sporadischer een emoe!

Tot we in mcKinlay komen! Het walkabout creek Hotel, de stamkroeg van Crocodile Dundee.
Het staat er nog allemaal, wie de film gezien heeft zal de foto’s herkennen, ik in ieder geval wel toen ik binnenliep!

We stoppen vandaag in Winton, dan is het wel mooi geweest voor vandaag.
We moeten nu wel een beetje rekening gaan houden met onze planning, op 2 Oktober komt in Sydney onze logé aan, Judy komt en gaat mee tot Melbourne, dat kan gewoon, ze heeft hierboven een eigen ‘slaapvertrek’.

De roadtrains blijven onze aandacht trekken, wat een joekels, veel anders is er hier trouwens ook niet te zien.

Geschreven door RondjeChina